پیمایش درکه به ایستگاه ۷ توچال

طبق قرار قبلی در کانال تلگرامی باشگاه راس ساعت ۴ صبح در میدان درکه نفرات حاضر شدند و بعد از پاره ایی از توضیحات و مشخص شدن سرقدم و عقب دار تیم به خط شده و برنامه رسما آغاز شد.

تعداد نفرات حاضر ۱۷ نفر متشکل از بانوان و آقایان باشگاه بودیم ، مسیر از میدان درکه به سمت دره درکه بود ، بعد از پیمایش مسافتی سرپرست اجازه داد تا کمی از پوشش خود کم کنیم ، البته هوا خیلی سرد بود ولی بخاطر حرکتمان باعث شده بود تا گرم شویم ، دوباره ادامه مسیر داده تا به کافه عمران رسیدیم ، از سمت چپ وارد مسیر جنگل کارا شدیم بعد از گذشت چیزی حدود ۶۰۰ ۷۰۰ متر پیمایش و کمی گرفتن ارتفاع قبل از سرازیری به سمت کارا از سمت شمال از روی یال به سمت مسیر قله ۲شاخ حرکت کردیم .

هوا همچنان سرد بود و با هر قدر گرفتن ارتفاع به سرعت باد افزوده می شد ، همچنان در سرمای شب حرکت می کردیم ، رفته رفته روز داشت پدیدار می شد .

در ساعت ۶:۴۰ صبح رسیدیم به کلبه و سرپرست برای صرف صبحانه ۳۰ دقیقه وقت توقف داد .

دوستان همگی از سرما فقط در سکوت صبحانه میل می کردند و بعد از خوردن چای کمی یخشان باز شد .

دوباره صعود آغاز شد . هوا رو به گرم شدن کرده بود و از آن سوز صبحگاهی کمی کاسته شده بود ولی شیب مسیر بسیار تند شده بود . بعد از گذشت ساعاتی به قله های ۲شاخ جنوبی و شمالی رسیدیم .

انگار دست به سنگ شدن به بچه های انرژی مضاعف داده بود بعد از دوشاخ به سمت سیاه بند و سیاه سنگ رفتیم .

در ساعت ۱۱:۳۰ به سیاه سنگ رسیدیم و بعد از گرفتن عکس یادگاری ادامه مسیر دادیم .

باد به سرعت خود ادامه می داد و رفته رفته بیشتر می شد قبل از گردنه مرگ روح در ساعت ۱۲ سرپرست اعلام صرف ناهار کرد .

یعد از خوردن ناهار دوباره ادامه مسیر داده ولی دیگه برنامه وارد فاز چالشی شد ، قبل از قله پلنگچال کلا مسیر گرده ایی و دست به سنگ بود در خیلی از مسیر برف نشسته بود و با احتیاط کامل باید صعود می شد .

به کمک سرپرست و کمک مربی دوستان شروع به صعود کردند خلاصه از معابر سنگی یکی پس از دیگری گذر کردیم تا رسیدیم به قله پلنگچال ساعت ۱۴:۲۰ بود و باید سریعا به مسیر خود ادامه می دادیم .

بعد از عکس یادگاری به سمت ایستگاه ۷ حرکت کردیم . بخاطر کمبود تایم با تصمیم سرپرست و کمک ایشان حرکت به سمت اشتر گردن و شاه‌نشین فاکتور گرفته شد و از زیر خط الراس از مسیر جاده خاکی دور راهی امام زاده داوود به سمت تله حرکت کردیم.

سرما طاقت فرسا بود و ۲ نفر از همنوردها دچار افت انرژی شده بودند. باتوجه به زمان کم باقی مانده با پشتیبان برنامه تماس گرفتیم تا شاید بتونن با صحبت با تله کابین توچال، مسئولین رو راضی کنن که بیش از زمان معمول به فعالیت خود ادامه دهند. هوا تاریک شده بودو همه استرس نرسیدن به تله کابین رو داشتیم. پشتیبان برنامه و یکی دیگر از مربی‌های باشگاه که خودش را به ایستگاه ۵ رسانده بود در تلاش بودند تا مسئولین را راضی کنن تا فعالیت تله کابین ادامه پیدا کند. بالاخره ساعت ۱۷:۴۰ به تله کابین رسیدیم و مسئولین تله کابین قبول کردند با دریافت نفری ۱.۵ میلیون تومان ما را به ایستگاه ۱ منتقل کنند.

حدود ۱ ساعت بعد برنامه با همه فراز و نشیب‌هایش به اتمام رسید.