برای علاقه‌مندان به کوهنوردی و طبیعت‌گردی، نام‌هایی هستند که با شنیدنشان، حس عظمت، پشتکار و اراده بی‌پایان در ذهن تداعی می‌شود. یکی از این نام‌های پرافتخار در تاریخ کوهنوردی ایران، عباس علینژاد است. او نه تنها به عنوان یک کوهنورد برجسته ایرانی شناخته می‌شود، بلکه با صعودهای چالش‌برانگیز خود، به خصوص در ارتفاعات هیمالیا، نام خود را در کنار بزرگترین فاتحان قله‌ها ثبت کرده است. این مقاله به بررسی جامع زندگی، صعودهای عباس علی نژاد، چالش‌هایی که از سر گذرانده و فلسفه منحصر به فرد او در مواجهه با کوهستان می‌پردازد. اگر به دنبال درک عمیق‌تری از شخصیت یک کوهنورد واقعی و الهام گرفتن از مسیر پر فراز و نشیب او هستید، با ما همراه باشید. مقدمه‌ای بر زندگی عباس علی نژاد ورود به دنیای کوهنوردی، برای بسیاری یک انتخاب از سر تفنن است، اما برای برخی دیگر، ندای کوهستان از همان ابتدا راه و رسم زندگی را تعیین می‌کند. عباس علی نژاد نیز از دسته دوم است؛ کسی که با عشق و شور به کوهستان، زندگی خود را وقف این مسیر پر چالش کرد. عباس علینژاد یکی از اعضای اولین تیم ایرانی است که موفق به صعود به قله اورست شد. او برای حضور در این برنامه بزرگ، حتی شغل خود، که حسابداری بود را کنار گذاشت. عشق او به طبیعت از سال‌های نوجوانی شکل گرفت؛ زمانی‌که برای تفریح به دره‌ها و کوه‌ها می‌رفت و همین رفت‌وآمدها باعث آشنایی‌اش با دوستانی شد که کوهنوردی را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کردند. علینژاد به‌تدریج وارد دوره‌های تخصصی شد و مسیر حرفه‌ای خود را آغاز کرد. او در سال ۱۳۶۳ به‌همراه دوستانش عضو باشگاه کوهنوردی دماوند شد و در سال ۱۳۶۷ دوره مربیگری را گذراند. از همان زمان فعالیت او به‌عنوان مربی کوهنوردی آغاز شد و آموزش به نسل‌های جدید همیشه بخش مهمی از زندگی ورزشی او بوده است. بعد از صعود به اورست مدتی بیکار بود، اما مدت زیادی طول نکشید که دوباره از سوی فدراسیون کوهنوردی برای همکاری و آموزش دعوت شد. از آن زمان تا امروز، او همچنان به‌عنوان مربی فعال در فدراسیون مشغول آموزش و انتقال تجربه است. صعود به قله اورست برای اولین بار در سال 1377 در سال ۱۳۷۷ تصمیم بر آن شد که تیمی ایرانی برای صعود به قله اورست تشکیل شود. عباس علینژاد در آن زمان تجربه‌ای از ارتفاعات بسیار بالا نداشت و بلندترین قله‌ای که تا آن روز صعود کرده بود دماوند بود. همین موضوع، برنامه اورست را به یک چالش بزرگ و ناشناخته برای او تبدیل می‌کرد. با این حال، در انتخابی تیم ملی کوهنوردی، از میان ۱۵۰ نفر متقاضی، تنها ۱۷ نفر برگزیده شدند و عباس نیز یکی از این افراد بود. تیم پس از تکمیل مراحل آماده‌سازی، راهی کاتماندو و بیس کمپ اورست شد و برنامه صعود آن‌ها در مجموع ۸۸ روز طول کشید. در نهایت، اعضای تیم در خردادماه همان سال به ایران بازگشتند. عباس علینژاد در جریان این صعود تا ارتفاع ۸ هزار متری قله اورست پیش رفت. اما بنا به تصمیم سرپرست تیم، برخی اعضا از جمله او اجازه صعود نهایی را دریافت نکردند. با وجود این، تجربه حضور در ارتفاعات بالا برای او بسیار متفاوت و هیجان‌انگیز بود؛ زیرا تاکنون چنین ارتفاعی را تجربه نکرده بود و این برنامه یکی از تأثیرگذارترین تجربه‌های کوهنوردی‌اش شد. مهم‌ترین صعودها و دستاوردهای عباس علی نژاد کارنامه کوهنوردی عباس علی نژاد مملو از صعودهای برجسته‌ای است که هر یک از آن‌ها نشان‌دهنده توانایی‌های فوق‌العاده او در مواجهه با سخت‌ترین شرایط طبیعی است.  مربی برف و یخ، سنگ، غار و کوهپیمایی مسئول آموزش هیأت استان تهران  مسئول بخش برف و یخ فدراسیون سرپرست تیم کوهنوردی دانشگاه آزاد کشور به مدت 3 سال  صعود یخچال‌های ایران، شمالی سبلان، کسری، هرم، دوبیسل  عضو تیم ملی کوهنوردی ایران اعزامی به اورست در سال 1377 صعود زمستانه 3 جبهه قله دماوند اولین صعود زمستانی قله زرینه کوه (ماسه چال) ـ آبیدر اولین بازگشایی مسیر دیواره علم کوه مسیر 48 لهستانی‌ها سال 1369  گشایش مسیر بر روی دیواره پل خواب، چکش، نگار سال 1368 صعوددیواره علم کوه، هاری دوست، آرش، فرانسوی‌ها، لهستانی‌های 52 ، لهستانی‌ها عکس های قدیمی از استاد عباس علینژاد کوهنورد   میراث و الهام‌بخشی عباس علی نژاد دستاوردهای عباس علی نژاد فراتر از صعود به قله‌هاست. او یک منبع الهام برای نسل‌های کنونی و آینده کوهنوردان ایرانی است و نام او به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ کوهنوردی ایران ثبت شده است. عباس علی نژاد با پشتکار، اراده و روحیه تسلیم‌ناپذیر خود، به الگویی تمام‌عیار برای جوانانی تبدیل شده است که رؤیای فتح قله‌ها را در سر دارند. او نشان داده است که با تلاش بی‌وقفه و ایمان به توانایی‌های خود، می‌توان به دستاوردهای بزرگی دست یافت.

قله دماوند، بام ایران و نمادی از استواری، در زمستان چهره‌ای کاملاً متفاوت، باشکوه اما بی‌رحم به خود می‌گیرد. صعود زمستانی دماوند تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است، اما نه برای هر کسی. این راهنما برای کوهنوردان متوسطی طراحی شده که رؤیای فتح قله دماوند در زمستان را در سر دارند و می‌خواهند با آمادگی کامل و ایمنی حداکثری به این چالش بزرگ پاسخ دهند. ما اینجا هستیم تا شما را گام‌به‌گام از برنامه‌ریزی اولیه تا رسیدن به قله، با تمامی جزئیات مهم و نکات تخصصی همراهی کنیم. کوهنوردی زمستانی دماوند نیازمند دانش، تجربه، تجهیزات مناسب و آمادگی جسمانی و ذهنی مثال‌زدنی است. پس با ما همراه باشید تا با چالش‌ها آشنا شوید، از خطرات احتمالی جلوگیری کنید و یک صعود موفق و ایمن را تجربه کنید. راهنمای صعود به دماوند در زمستان صعود زمستانی دماوند با تابستان آن تفاوت‌های اساسی دارد که آن را به یک چالش جدی تبدیل می‌کند. این فصل، طبیعت واقعی و وحشی دماوند را به نمایش می‌گذارد و هر اشتباه کوچکی می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد. خطرات و چالش‌های آب و هوایی قله دماوند در زمستان آب و هوای دماوند در زمستان به شدت متغیر و غیرقابل پیش‌بینی است. طوفان‌های شدید، کولاک دماوند و کاهش ناگهانی دما تا منفی ۴۰ درجه سانتی‌گراد در ارتفاعات، از ویژگی‌های عادی این فصل هستند. خطر بهمن در مناطق شیب‌دار و دامنه‌ها به خصوص پس از بارش‌های سنگین، همیشه وجود دارد. برف‌کوبی دماوند مداوم و حرکت در برف عمیق، انرژی بسیار زیادی از کوهنورد می‌گیرد و سرعت صعود را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد. تفاوت‌های کلیدی صعود زمستانی و تابستانی بام ایران بارزترین تفاوت در تجهیزات و مهارت‌هاست. در زمستان، علاوه بر پوشاک گرم‌تر و لایه‌بندی‌شده، به ابزارهای فنی مانند کفش دوپوش، کرامپون، کلنگ یخ و گتر نیاز ضروری خواهید داشت. مسیریابی در زمستان دشوارتر است، زیرا ردپاها زیر برف پنهان می‌شوند و دید در شرایط طوفانی به صفر می‌رسد. زمان‌بندی و مدیریت آب و هوا از اهمیت حیاتی برخوردار است؛ پنجره‌های هوای مناسب برای صعود بسیار محدودند.   | هرچیزی در مورد صعود به دماوند باید بدانید + تصاویر |   چگونه در زمستان موفق به صعود دماوند شویم؟ موفقیت در صعود زمستانی دماوند بیش از هر چیز به آمادگی شما بستگی دارد. این آمادگی شامل ابعاد جسمانی و ذهنی می‌شود. آمادگی جسمانی برای صعود دماوند در زمستان آماده‌سازی جسمانی برای دماوند در زمستان باید حداقل ۳ تا ۶ ماه قبل از صعود آغاز شود. تمرینات شما باید شامل موارد زیر باشد: تمرینات استقامتی: قلب و عروق قوی، کلید موفقیت در ارتفاعات است. کوهپیمایی‌های طولانی: با کوله‌پشتی سنگین (۱۲-۱۵ کیلوگرم) در مسیرهای شیب‌دار، حداقل هفته‌ای یک بار و به مدت ۴-۸ ساعت. دویدن و دوچرخه‌سواری: ۳-۴ بار در هفته، هر بار ۴۵-۹۰ دقیقه با شدت متوسط تا بالا. شنا و اسکی صحرایی: به عنوان تمرینات مکمل استقامتی عالی هستند. تمرینات قدرتی: تقویت عضلات مرکزی، پاها و بالاتنه برای حمل کوله و برف‌کوبی ضروری است. اسکات و لانژ: با وزنه، ۳ ست ۱۰-۱۲ تکرار. پلنک و کرانچ: برای تقویت عضلات شکم و کمر، ۳ ست ۱ دقیقه. پرس پا و ساق پا: در باشگاه. تمرین با وزن بدن مانند بارفیکس و شنا سوئدی. تمرینات تطبیق با ارتفاع (اکلیماتیزاسیون): این مهم‌ترین جنبه آماده‌سازی است. صعودهای مکرر به ارتفاعات پایین‌تر: کوه‌های بالای ۳۵۰۰ متر (مانند توچال، علم‌کوه) و شب‌مانی در آنها برای عادت کردن بدن به کمبود اکسیژن. در صورت امکان، صعودهای چند روزه با افزایش تدریجی ارتفاع. آمادگی ذهنی و مدیریت استرس صعود قله دماوند در زمستان یک نبرد ذهنی نیز هست. سرمای شدید، خستگی مفرط، طولانی شدن مسیر و شرایط غیرمنتظره می‌تواند روحیه شما را تضعیف کند. تصور و تجسم: خود را در شرایط سخت تصور کنید و راه‌حل‌های مقابله با آن را مرور کنید. مدیتیشن و یوگا: برای افزایش تمرکز و آرامش ذهنی. تجربه صعودهای سخت قبلی: اعتماد به نفس شما را برای مواجهه با مشکلات افزایش می‌دهد. تصمیم‌گیری آگاهانه: تمرین کنید که تحت فشار و خستگی تصمیمات درست بگیرید. پیشگیری و مقابله با بیماری ارتفاع و سرمازدگی دو خطر اصلی در صعود زمستانه قله دماوند: بیماری ارتفاع (AMS, HACE, HAPE): صعود تدریجی: مهم‌ترین راه پیشگیری. به بدن خود زمان دهید تا اکلیماتیزه شود. نوشیدن مایعات فراوان: حداقل ۴-۵ لیتر در روز، حتی اگر احساس تشنگی نمی‌کنید. تغذیه مناسب: رژیم غذایی پر کربوهیدرات و حاوی نمک کافی. گرسنگی دماوند می‌تواند منجر به ضعف و تشدید علائم ارتفاع شود. توجه به علائم: سردرد، تهوع، بی‌اشتهایی، سرگیجه، اختلال خواب. در صورت مشاهده علائم شدید، به سرعت ارتفاع کم کنید. مصرف داروهای پیشگیری مانند استازولامید (با مشورت پزشک). سرمازدگی و هایپوترمی: پوشاک لایه‌ای و مناسب: محافظت از تمام نقاط بدن در برابر سرما، باد و رطوبت. هیدراتاسیون و تغذیه کافی: برای حفظ سوخت‌وساز بدن. خشک نگه داشتن لباس‌ها: تعویض سریع لباس‌های خیس از عرق. شناخت علائم: لرزش غیرقابل کنترل، گیجی، بی‌حسی اندام‌ها. در صورت مشاهده، سریعاً به دنبال پناه و گرم کردن فرد باشید.     انتخاب مسیر مناسب برای صعود به دماوند در زمستان انتخاب مسیر مناسب و برنامه‌ریزی دقیق استراتژی صعود، نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت صعود زمستانی دماوند دارد. تحلیل و مقایسه‌ مسیرهای زمستانی دماوند در زمستان، تنها چند مسیر برای صعود قله دماوند در زمستان رایج هستند که هر کدام چالش‌های خاص خود را دارند. مسیر جنوبی (جبهه جنوبی دماوند) مزایا: پناهگاه‌های رینه و بارگاه سوم، نسبتاً پرترددتر (نسبت به سایر مسیرهای زمستانی)، امکان تهیه آب در پناهگاه‌ها. معایب: شیب تند در قسمت‌های پایانی، بادگیر بودن. نکات: متداول‌ترین مسیر حتی در زمستان، اما به هیچ وجه آسان نیست. پناهگاه بارگاه سوم، نقطه شروع مناسبی برای حمله به قله است. مسیر شمال شرقی(جبهه شمال شرقی دماوند) مزایا: منظره‌های بکر و زیبا. معایب: طولانی‌تر، چالش‌های فنی بیشتر، پناهگاه تخت فریدون (۴۳۰۰ متر) در زمستان عموماً فاقد امکانات است و نیاز به تجهیزات شب‌مانی کامل دارد. نیاز به برف‌کوبی دماوند طولانی. نکات: برای تیم‌های باتجربه‌تر با توانایی خودحمایتی کامل توصیه می‌شود. مسیر غربی(جبهه غربی دماوند )  مزایا: پناهگاه سیمرغ (۴۲۰۰ متر) معایب: مسیر طولانی و بادگیر، شیب‌های نسبتاً تند و امکان بروز یخ‌زدگی. نکات: نیاز به ارزیابی دقیق مسیر و آمادگی برای مقابله با بادهای شدید. مسیر شمالی(جبهه شمالی دماوند ) مزایا: - معایب: سخت‌ترین و فنی‌ترین مسیر در زمستان، بدون پناهگاه و جان‌پناه قابل اتکا، شیب‌های بسیار تند و خطر سقوط. نکات: فقط برای کوهنوردان بسیار حرفه‌ای و تیم‌های کاملاً مجهز و خودکفا. تقریباً در زمستان صعود نمی‌شود. اهمیت برنامه‌ریزی و داشتن استراتژی برای صعود بام ایران در زمستان تیم‌بندی: هرگز انفرادی صعود نکنید. تیم ۳-۵ نفره با تجربه مشابه، بهترین گزینه است. بررسی هواشناسی: پیش‌بینی دقیق هوا تا ۳-۴ روز آینده حیاتی است. پنجره‌های هوای آرام (Low Pressure) را شکار کنید. انتخاب روز صعود: بهترین زمان برای صعود زمستانی دماوند از نظر هواشناسی، معمولاً ماه‌های بهمن و اسفند است که پس از بارش‌های سنگین اوایل زمستان، هوا کمی پایدارتر می‌شود، اما همچنان با نوسانات زیادی همراه است. زمان‌بندی: حرکت بسیار زود هنگام از پناهگاه برای رسیدن به قله قبل از ظهر (به دلیل تغییرات آب و هوایی و باد). کمپ زمستانی دماوند و مدیریت زمان کمپ زمستانی دماوند نیازمند انتخاب مکان مناسب، دور از خطر بهمن و در پناه باد است. در زمستان، به دلیل کوتاهی روزها و خستگی ناشی از برف‌کوبی دماوند، سرعت حرکت به شدت کاهش می‌یابد. زمان‌بندی دقیق: هر مرحله از صعود (رسیدن به پناهگاه، حمله به قله، بازگشت) باید با زمان مشخصی برنامه‌ریزی شود. حاشیه ایمنی: همیشه زمان اضافه برای شرایط غیرمنتظره در نظر بگیرید. پناهگاه دماوند در زمستان: از وضعیت باز بودن و امکانات پناهگاه‌ها قبل از صعود اطلاع کسب کنید. بسیاری از پناهگاه‌ها در زمستان بدون نگهبان و امکانات هستند.   | اگر مایل باشید در مورد کمپ کردن در زمستان بیشتر بدانید می توانید مقاله کمپینگ زمستانی برای مبتدی‌ها را بخوانید. |   تجهیزات تخصصی برای صعود زمستانه بلندترین قله ایران تجهیزات صعود زمستانی دماوند شما، مرز بین بقا و خطر هستند. هیچ‌گاه در انتخاب و آماده‌سازی تجهیزات کوتاهی نکنید. چک‌لیست تجهیزات ضروری برای صعود زمستانی دماوند این چک‌لیست شامل مهمترین اقلام است: پوشاک لایه‌ای (سه لایه): لایه اول (بیس لایر): لباس‌های گرم و تنفسی (پشمی یا سنتتیک). لایه دوم (مید لایر): پلار ضخیم و کاپشن پر سبک. لایه سوم (اوتر لایر): کاپشن و شلوار گورتکس یا شل‌شل مقاوم در برابر باد و آب. کفش و جوراب: کفش دوپوش: ضروری برای دماوند در زمستان جهت جلوگیری از سرمازدگی. جوراب‌های پشمی ضخیم (چند جفت). ابزار فنی: کرامپون اتوماتیک یا نیمه‌اتوماتیک. کلنگ یخ: مناسب برای صعودهای برفی/یخی. پوبلند (باتوم کوهنوردی): دو عدد، با گل برف بزرگ. هارنس، طنابچه انفرادی، کارابین، ابزار فرود (در صورت نیاز به یخ‌نوردی دماوند یا مسیرهای فنی). وسایل شب‌مانی: چادر کوهنوردی چهارفصل مقاوم در برابر باد و برف. کیسه خواب پر با دمای کامفورت حداقل منفی ۱۵ تا منفی ۲۰ درجه سانتی‌گراد. زیرانداز مناسب (ترجیحاً دو لایه). وسایل ناوبری و ارتباطی: GPS کوهنوردی با نقشه آفلاین و باتری اضافه. قطب‌نما و نقشه کاغذی. تلفن ماهواره‌ای یا بی‌سیم (در صورت لزوم). پاوربانک ضدآب و مقاوم در برابر سرما. تغذیه و آب: آب کافی (حداقل ۲ لیتر) و فلاسک چای داغ. غذاهای پرانرژی، سبک و قابل هضم (شکلات، مغزها، خرما، ژل انرژی، غذاهای خشک). وسایل کمک‌های اولیه: کیت کمک‌های اولیه کامل، شامل داروهای شخصی و اضطراری. پماد و کرم ضد آفتاب و مرطوب‌کننده لب (SPF بالا). عینک آفتابی با محافظت UV بالا و اسکی‌گگلز. چراغ پیشانی با باتری اضافه. نکات عملی برای انتخاب، نگهداری و استفاده از تجهیزات تست تجهیزات: قبل از صعود اصلی، تمام تجهیزات خود را در شرایط مشابه زمستانی تست کنید. ضدآب بودن: از ضدآب بودن پوشاک، کوله‌پشتی و کفش خود اطمینان حاصل کنید. باتری‌ها: در سرما، عمر باتری‌ها به شدت کاهش می‌یابد. باتری‌های اضافی را در نزدیکی بدن خود (در جیب داخلی کاپشن) نگه دارید. نگهداری: پس از هر صعود، تجهیزات خود را خشک کرده و به درستی نگهداری کنید تا عمر مفید آن‌ها افزایش یابد. بسته‌بندی: وسایل را در کوله‌پشتی خود به گونه‌ای بسته‌بندی کنید که دسترسی به اقلام ضروری (غذا، آب، پوشاک گرم) آسان باشد. از کاور باران و کاور داخلی برای محافظت بیشتر استفاده کنید.     مدیریت بحران در شرایط اضطراری در صعود زمستانی دماوند در صعود زمستانی دماوند، آمادگی برای شرایط اضطراری به اندازه آمادگی جسمانی مهم است. شناسایی و پیشگیری از خطرات رایج خطرات محیطی: بهمن: ارزیابی دقیق شیب‌ها و اجتناب از مناطق پرخطر. کولاک دماوند: حفظ مسیر، در صورت لزوم برقراری کمپ اضطراری. سقوط: استفاده صحیح از کرامپون و کلنگ یخ. خطرات انسانی: هیپوترمی و سرمازدگی: حفظ گرمای بدن، تعویض لباس‌های خیس. بیماری ارتفاع: اکلیماتیزاسیون مناسب، کاهش ارتفاع در صورت لزوم. گم شدن: استفاده از GPS، قطب‌نما و نشانه‌گذاری مسیر. تصمیم‌گیری آگاهانه و بازگشت اضطراری مهمترین مهارت در کوهنوردی زمستانی، توانایی تصمیم‌گیری درست تحت فشار است. اصل "قله نیست، بازگشت است": در صورت مشاهده هرگونه نشانه خطر (تغییر ناگهانی هوا، خستگی مفرط تیم، بیماری)، بدون تعلل به عقب برگردید. قله همیشه هست، جان شما فقط یک بار. ارتباط موثر: با اعضای تیم و در صورت امکان، با پشتیبان خارج از منطقه در ارتباط باشید. نقشه دوم (Plan B): همیشه یک برنامه جایگزین برای شرایط اضطراری داشته باشید، مانند مسیرهای فرار یا مکان‌های امن برای شب‌مانی اضطراری.   سؤالات متداول (FAQ) بهترین زمان برای صعود زمستانی دماوند چه ماهی است و چرا؟ بهترین زمان برای صعود زمستانی دماوند از نظر شرایط جوی نسبتاً پایدارتر (که البته همچنان متغیر است) معمولاً اواخر بهمن تا اواخر اسفند است. در این دوره، حجم برف تازه‌بارش‌یافته کمی کمتر شده و احتمال وجود پنجره‌های هوای مناسب برای صعود بیشتر است. با این حال، باید در نظر داشت که همچنان احتمال طوفان، کولاک و سرمای شدید وجود دارد و نیاز به رصد دقیق پیش‌بینی‌های هواشناسی است.   تفاوت اصلی تجهیزات صعود تابستانی و زمستانی دماوند در چیست؟ تفاوت اصلی در میزان محافظت در برابر سرما، باد و برف است. در زمستان، به کفش دوپوش، کرامپون و کلنگ یخ نیاز حیاتی دارید. پوشاک باید کاملاً لایه‌ای، مقاوم در برابر آب و باد باشد و شامل کاپشن پر، شلوار گورتکس و دستکش‌های ضخیم شود. کیسه خواب با دمای کامفورت بسیار پایین‌تر و چادر چهارفصل مستحکم از دیگر تفاوت‌های اصلی هستند. همچنین، تجهیزات ناوبری مانند GPS کوهنوردی و باتری‌های یدکی اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند.   چگونه می‌توانم از بروز سرمازدگی یا بیماری ارتفاع در صعود دماوند در زمستان جلوگیری کنم؟ برای جلوگیری از سرمازدگی و بیماری ارتفاع در صعود به دماوند در زمستان، نکات زیر را رعایت کنید: اکلیماتیزاسیون: صعود تدریجی و شب‌مانی در ارتفاعات پایین‌تر قبل از حمله به قله. هیدراتاسیون: نوشیدن مداوم مایعات گرم (حداقل ۴-۵ لیتر در روز). تغذیه: مصرف غذاهای پرانرژی و کربوهیدرات‌دار برای حفظ متابولیسم بدن. پوشاک مناسب: پوشیدن لباس‌های لایه‌ای خشک و گرم، محافظت از سر، دست و پا. شناخت علائم: هوشیاری نسبت به علائم اولیه سرمازدگی (لرزش، بی‌حسی) و بیماری ارتفاع (سردرد، تهوع) و در صورت لزوم، کاهش ارتفاع. عدم مصرف الکل و سیگار: این مواد می‌توانند علائم را تشدید کنند. امیدواریم موفق به تجربه دلنشین صعود زمستانه دماوند شوید و نکات ذکر شده در این مقاله به شما در این مسیر کمک کند. اگر به نظرتان نکته ی مهمی را از قلم انداخته ایم؛ حتما در قسمت نظرات برای ما بنویسید تا سایر کوهنوردان نیز از آن بهره مند شوند. منبع برای مطالعات بیشتر: tripadvisor.com

در دنیای کوهنوردی و طبیعت‌گردی، جایی که شرایط جوی می‌تواند در یک چشم به هم زدن تغییر کند، داشتن وسایل کوهنوردی ضروری برای بقا و راحتی ضروری است. در میان ابزارهای متعدد، پانچو کوهنوردی اغلب به عنوان یک محافظ ساده در برابر باران دست‌کم گرفته می‌شود. اما آیا می‌دانستید کاربرد پانچو کوهنوردی به مراتب گسترده‌تر از یک پوشش ضد آب صرف است؟ این راهنمای جامع برای کوهنوردان با تجربه متوسط طراحی شده است تا شما را با تمامی استفاده پانچو کوهنوردی آشنا کند؛ از حفاظت در برابر باران‌های ناگهانی گرفته تا نقش حیاتی آن در شرایط اضطراری و بقا. پانچو نه تنها یک پوشاک ضد آب کوهنوردی سبک و قابل حمل است، بلکه می‌تواند به عنوان یک ابزار چندمنظوره، زندگی شما را در طبیعت وحشی نجات دهد. بیایید با هم به عمق قابلیت‌های این ابزار کارآمد سفر کنیم و ببینیم چگونه یک تکه پارچه ساده می‌تواند به یکی از ارزشمندترین اقلام تجهیزات بقا در طبیعت شما تبدیل شود. پانچو کوهنوردی چیست و چرا برای هر کوهنوردی لازم است؟ در ساده‌ترین تعریف، پانچو کوهنوردی یک پوشش ضد آب گشاد و غالباً مستطیل شکل است که برای پوشاندن بدن و کوله پشتی طراحی شده است. تفاوت اصلی آن با یک بارانی تخصصی کوهنوردی در سادگی، وزن کم و قابلیت چندمنظورگی آن است. یک پانچو استاندارد معمولاً دارای کلاه، دکمه‌های کناری برای ایجاد آستین یا اتصال به یکدیگر و گاهی حلقه‌هایی در گوشه‌ها برای نصب است. انواع پانچو کوهنوردی بر اساس جنس و کاربرد متفاوتند. از پانچوهای بسیار سبک و یکبار مصرف گرفته تا مدل‌های مقاوم و چندلایه که برای استفاده‌های طولانی‌مدت و بقا طراحی شده‌اند. انتخاب نوع مناسب به نیاز و شرایط شما بستگی دارد. اما حتی ساده‌ترین نوع آن نیز می‌تواند در موقعیت‌های غیرمنتظره تفاوت بزرگی ایجاد کند. | برای مشاهده لیست وسایل کوهنوردی کلیک کنید. | کاربرد پانچو کوهنوردی چیست؟ مهمترین و شناخته‌شده‌ترین کاربرد پانچو کوهنوردی، محافظت در برابر بارش باران و وزش باد است. در کوهستان، هوا می‌تواند به سرعت تغییر کند و یک باران ناگهانی یا مه غلیظ می‌تواند به سرعت بدن شما را خیس کند و خطر هیپوترمی را افزایش دهد. ۱. پانچو بارانی برای کوهنوردی: محافظت کامل از خود و تجهیزات برخلاف یک کاپشن بارانی که فقط بالاتنه را می‌پوشاند، پانچو به دلیل طراحی گشاد خود، به راحتی روی کوله پشتی بزرگ شما را نیز پوشش می‌دهد. این ویژگی حیاتی است، زیرا خیس شدن محتویات کوله، به خصوص کیسه خواب و لباس‌های خشک، می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. نکات مهم برای استفاده بهینه به عنوان بارانی: پوشش کوله پشتی: همیشه پانچو را طوری بپوشید که تمام کوله پشتی شما را از بالا تا پایین پوشش دهد. این کار از نفوذ آب به داخل کوله جلوگیری می‌کند و همچنین به عنوان یک لایه اضافی برای گرم نگه داشتن شما عمل می‌کند. تنظیم کلاه: کلاه پانچو را محکم ببندید تا آب وارد یقه نشود و دید شما محدود نشود. تهویه: پانچو به دلیل گشاد بودن، تهویه بهتری نسبت به بارانی‌های سنتی دارد، اما در هوای گرم و بارانی همچنان می‌تواند کمی عرق‌کننده باشد. سعی کنید لایه‌های زیرین را به گونه‌ای تنظیم کنید که در صورت نیاز به سرعت آن را کم یا زیاد کنید. اشتباه رایج: یکی از اشتباهات متداول این است که کوهنوردان پانچو را فقط روی لباس خود می‌پوشند و کوله پشتی را در معرض باران رها می‌کنند. این کار باعث خیس شدن وسایل ضروری و افزایش وزن کوله می‌شود. همیشه به یاد داشته باشید که پانچو برای محافظت از هر دو، شما و کوله‌تان، طراحی شده است. ۲. محافظت در برابر باد سرد پانچو کوهنوردی علاوه بر باران، می‌تواند به عنوان یک لایه محافظ در برابر باد سرد نیز عمل کند. اگرچه ضد باد بودن آن به اندازه یک ژاکت تخصصی نیست، اما می‌تواند جریان مستقیم باد را متوقف کرده و به حفظ گرمای بدن شما کمک کند. در شرایطی که نیاز به توقف کوتاه دارید و نمی‌خواهید لباس‌های اضافی بپوشید، یک پانچو می‌تواند به سرعت به شما کمک کند تا دمای بدن خود را مدیریت کنید. | در مجله بریم کوه بخوانید : کوهنوردی در پاییز | استفاده خلاقانه از پانچو کوهنوردی جذابیت واقعی استفاده پانچو کوهنوردی در قابلیت‌های چندمنظوره آن نهفته است. در شرایط اضطراری یا حتی در یک کمپینگ ساده، یک پانچو می‌تواند به ده‌ها روش مختلف به کار شما بیاید. اینجاست که ارزش آن فراتر از یک تکه پارچه ضد آب می‌رود و به یک ابزار بقا تبدیل می‌شود. ۱. پناهگاه موقت کوهنوردی (Tarp Shelter) این یکی از مهم‌ترین کاربرد پانچو کوهنوردی در شرایط اضطراری است. با استفاده از چند طناب نازک (پاراکورد)، تیرک‌های کوچک یا حتی شاخه‌های درخت و مهارت‌های ابتدایی گره‌زنی، می‌توانید پانچوی خود را به یک پناهگاه موقت تبدیل کنید. چگونه پانچو کوهنوردی را به عنوان پناهگاه موقت نصب کنیم؟ (راهنمای گام‌به‌گام) انتخاب محل مناسب: مکانی را انتخاب کنید که نسبتاً صاف، دور از خطرات طبیعی (مانند ریزش سنگ یا سیلاب) و دارای محافظت طبیعی از باد باشد. مدل‌های نصب: A-Frame (شکل A): پانچو را از وسط تا کرده و خط مرکزی آن را بر روی یک طناب که بین دو درخت کشیده‌اید، یا بر روی یک چوب‌دستی بلند، قرار دهید. گوشه‌های پایینی را با طناب و میخ به زمین محکم کنید. این مدل فضای خوبی برای یک نفر فراهم می‌کند. Lean-to (تکیه‌گاه): یک سمت پانچو را به ارتفاع مناسبی به درختان یا چوب‌دستی ببندید و سمت دیگر را به زمین محکم کنید. این مدل برای محافظت در برابر باد و باران از یک جهت مناسب است. Fly (سایبان): هر چهار گوشه پانچو را به ارتفاع مناسب (مثلاً ۱.۵ تا ۲ متر) به درختان یا چوب‌دستی ببندید تا یک سایبان برای استراحت یا پخت‌وپز ایجاد کنید. استفاده از حلقه‌ها: بسیاری از پانچوهای کوهنوردی دارای حلقه‌های تقویت‌شده (گِرمت) در گوشه‌ها و گاهی در طول لبه‌ها هستند. از این حلقه‌ها برای عبور طناب و محکم کردن پانچو استفاده کنید. کاور زمین (Ground Cover): اگر فضای بیشتری برای پوشاندن زمین نیاز دارید، می‌توانید یک پانچو دیگر را زیر پناهگاه خود به عنوان یک لایه ضد آب و محافظ از رطوبت زمین پهن کنید. این کار به حفظ دمای بدن و جلوگیری از خیس شدن کیسه خواب اضطراری شما کمک شایانی می‌کند. اشتباه رایج: نصب پناهگاه در مکانی که آب باران در آن جمع می‌شود یا در معرض باد شدید است. همیشه شیب زمین و جهت وزش باد را در نظر بگیرید. | در مجله بریم کوه بخوانید : وسایل لازم برای شب ماندن در کوه | ۲. ننو (Hammock) - استفاده احتمالی و با احتیاط برخی از پانچوهای بسیار مقاوم و با کیفیت بالا، که از جنس مواد ضخیم و با دوام ساخته شده‌اند، می‌توانند به صورت موقت به عنوان ننو نیز مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، باید توجه داشت که این کاربرد پانچو کوهنوردی نیاز به پانچوی بسیار مستحکم دارد و استفاده از پانچوهای نازک یا یکبار مصرف برای این منظور می‌تواند خطرناک باشد. اگر پانچوی شما دارای حلقه‌های فلزی قوی و جنس مقاومی است، می‌توانید با گره زدن طناب به گوشه‌ها و بستن آن بین دو درخت، یک ننو موقت ایجاد کنید. همیشه قبل از استفاده، از استحکام آن مطمئن شوید. ۳. زیرانداز یا پتوی اضطراری در مواقعی که نیاز به نشستن روی زمین مرطوب یا سرد دارید، پانچو می‌تواند به عنوان یک زیرانداز خشک و عایق عمل کند. همچنین در شرایط اضطراری، می‌توانید آن را دور خود بپیچید تا به عنوان یک پتوی اضطراری، گرمای بدن شما را حفظ کند. این یک پانچو برای بقا است که در سرمازدگی یا شوک می‌تواند کمک‌کننده باشد. ۴. جمع‌آوری آب باران در شرایط بقا و کم‌آبی، پانچو می‌تواند برای جمع‌آوری آب باران استفاده شود. با کشیدن پانچو بین چهار چوب‌دستی یا درخت به صورت کمی گود، می‌توانید آب باران را در مرکز آن جمع‌آوری کنید. همچنین می‌توانید آن را به صورت قیف شکل درآورده و آب را به داخل یک ظرف هدایت کنید. این یک مهارت حیاتی در تجهیزات بقا در طبیعت است. ۵. علامت‌گذاری و نجات پانچوهای با رنگ روشن (مانند نارنجی یا زرد فسفری) می‌توانند به عنوان یک وسیله علامت‌گذاری اضطراری عمل کنند. با پهن کردن آن در یک فضای باز یا تکان دادن آن، می‌توانید توجه تیم‌های نجات را جلب کنید. این ویژگی‌های پانچو کوهنوردی در مواقع گم شدن بسیار کارآمد است. ۶. کیسه حمل آب یا وسایل در شرایط اضطراری و برای مسافت‌های کوتاه، می‌توانید پانچو را به شکل کیسه‌ای درآورید و با احتیاط مقداری آب یا وسایل سبک را در آن حمل کنید. البته این روش نباید برای حمل مایعات به مدت طولانی استفاده شود، زیرا پانچو برای این منظور طراحی نشده و ممکن است آسیب ببیند. ۷. برانکارد اضطراری در صورت صدمه دیدن یکی از هم‌تیمی‌ها، پانچو می‌تواند به عنوان یک برانکارد موقت برای جابجایی مصدوم به مسافت‌های کوتاه استفاده شود. دو چوب‌دستی بلند را از دو طرف پانچو عبور داده و با کمک دو یا چهار نفر، مصدوم را حمل کنید. این استفاده پانچو کوهنوردی نمونه‌ای از چندمنظورگی آن در شرایط بحرانی است. بهترین پانچو کوهنوردی : راهنمای جامع خرید انتخاب یک پانچو کوهنوردی مناسب، نیازمند درک درست از ویژگی‌های پانچو کوهنوردی و نیازهای شماست. با توجه به کاربرد پانچو کوهنوردی گسترده‌ای که معرفی شد، باید به نکات زیر توجه کنید: ۱. جنس و دوام: چه جنسی از پانچو برای استفاده در شرایط سخت و بقا توصیه می‌شود؟ نایلون ریپ‌استاپ (Nylon Ripstop): این جنس سبک، مقاوم در برابر پارگی و بادوام است و اغلب با پوشش پلی‌یورتان (PU) یا سیلیکونی برای ضد آب شدن همراه می‌شود. برای کوهنوردی‌های طولانی‌مدت و شرایط سخت توصیه می‌شود. پلی‌اورتان (Polyurethane - PU Coated): مقرون‌به‌صرفه، اما ممکن است به مرور زمان و در اثر تا شدن مکرر یا قرار گرفتن در معرض گرما، خاصیت ضد آب خود را از دست بدهد. پلی‌اتیلن (Polyethylene): این پانچوها معمولاً یکبار مصرف یا برای استفاده‌های بسیار محدود هستند. بسیار سبک و ارزانند، اما دوام و مقاومت کمی دارند. پارچه‌های تنفسی (مانند Gore-Tex): اگرچه پانچوهایی با این جنس‌ها کمتر رایج هستند، اما بالاترین سطح محافظت و تهویه را ارائه می‌دهند. البته قیمت آن‌ها به مراتب بیشتر است. برای پانچو برای بقا، پانچوهای نایلون ریپ‌استاپ با پوشش PU یا سیلیکونی بهترین گزینه هستند زیرا تعادل مناسبی بین وزن، دوام و قیمت ارائه می‌دهند.   | در مجله بریم کوه بخوانید : وسایل کوهنوردی مبتدی | ۲. اندازه و پوشش پانچو باید به اندازه‌ای بزرگ باشد که هم شما و هم کوله پشتی‌تان را به طور کامل بپوشاند. قد بلندتر و پهنای بیشتر، پوشش بهتری را تضمین می‌کند. برخی پانچوها دارای سایزهای مختلف هستند؛ پانچویی را انتخاب کنید که به راحتی روی تمام تجهیزات شما قرار گیرد. ۳. ویژگی‌های طراحی کلاه (Hood): کلاه باید قابل تنظیم باشد تا بتوانید آن را محکم کنید و از ورود آب به داخل جلوگیری کنید. دکمه‌ها، زیپ یا چسب (Snaps, Zippers, or Velcro): این‌ها به شما اجازه می‌دهند پانچو را در کناره‌ها ببندید و از باز شدن آن در باد شدید جلوگیری کنید. همچنین امکان اتصال دو پانچو به یکدیگر را فراهم می‌کنند. حلقه‌ها (Grommets): حلقه‌های تقویت‌شده در گوشه‌ها و لبه‌ها برای نصب پانچو به عنوان پناهگاه یا ننو ضروری هستند. کش یا بند تنظیم: در برخی مدل‌ها برای تنظیم پانچو در قسمت کمر یا لبه‌ها استفاده می‌شود. ۴. وزن و حجم بسته بندی یکی از مزایای اصلی پانچو کوهنوردی، وزن کم و حجم بسته بندی کوچک آن است. پانچویی را انتخاب کنید که به راحتی در کوله پشتی شما جا شود و وزن اضافی زیادی نداشته باشد. به یاد داشته باشید که هر گرم در کوهنوردی اهمیت دارد. ۵. رنگ برای امنیت بیشتر در طبیعت، انتخاب رنگ‌های روشن و قابل مشاهده (مانند نارنجی، زرد یا سبز روشن) برای پانچو می‌تواند در مواقع اضطراری به شناسایی شما کمک کند. نکات استفاده از پانچو کوهنوردی و افزایش طول عمر آن پانچو کوهنوردی شما، یک سرمایه‌گذاری برای ایمنی و راحتی شماست. با رعایت نکات نگهداری و افزایش طول عمر پانچو، می‌توانید سال‌ها از آن استفاده کنید. ۱. روش صحیح تا کردن و بسته بندی پانچو را همیشه به آرامی تا کنید تا از ایجاد چین و چروک‌های دائمی در پوشش ضد آب آن جلوگیری شود. بهترین روش این است که آن را رول کنید یا به صورت آزاد در کیسه مخصوص خود قرار دهید. از فشار دادن بیش از حد آن به یک فضای کوچک خودداری کنید. ۲. خشک کردن مناسب پس از هر بار استفاده، به خصوص در باران، پانچو را کاملاً خشک کنید. آن را در هوای آزاد یا در محیطی با تهویه مناسب آویزان کنید. هرگز آن را در حالی که مرطوب است، برای مدت طولانی در کوله پشتی خود قرار ندهید، زیرا این کار باعث رشد کپک و بوی بد و همچنین آسیب به پوشش ضد آب می‌شود. ۳. تمیز کردن اگر پانچو کثیف شد، آن را با آب سرد و صابون ملایم (بدون مواد شیمیایی قوی یا سفیدکننده) به آرامی بشویید. از ماشین لباسشویی یا خشک‌کن استفاده نکنید، زیرا می‌تواند به پارچه و پوشش ضد آب آسیب برساند. ۴. نگهداری در شرایط مناسب پانچو را در یک جای خشک و خنک، دور از نور مستقیم خورشید و منابع گرما نگهداری کنید. گرما می‌تواند به مرور زمان به پوشش ضد آب آن آسیب برساند. ۵. تعمیرات سریع اگر پانچوی شما سوراخ یا پاره شد، فوراً آن را با چسب یا وصله‌های مخصوص پارچه‌های ضد آب تعمیر کنید. نگهداری یک کیت تعمیر کوچک در کوله پشتی شما می‌تواند بسیار مفید باشد. اشتباه رایج: نگهداری پانچوی خیس و کثیف در کوله پشتی. این کار نه تنها به پانچو آسیب می‌رساند، بلکه می‌تواند باعث بوی نامطبوع و کپک‌زدگی سایر وسایل شما نیز شود. | در مجله بریم کوه بخوانید : لیست تجهیزات زمستانی کوهنوردی | مقایسه پانچو کوهنوردی با سایر تجهیزات ضد آب: مزایا و معایب درک کاربرد پانچو کوهنوردی زمانی کامل می‌شود که آن را در مقایسه با سایر لباس کوهنوردی ضد آب و پناهگاه‌ها در نظر بگیریم. پانچو در مقابل بارانی و شلوار ضد آب مزایای پانچو کوهنوردی : پوشش کامل: هم خودتان و هم کوله پشتی‌تان را می‌پوشاند. تهویه بهتر: به دلیل گشاد بودن، تهویه طبیعی بیشتری دارد و از عرق کردن بیش از حد جلوگیری می‌کند. چندمنظورگی: قابلیت استفاده به عنوان پناهگاه، زیرانداز و غیره. قیمت پایین‌تر: معمولاً ارزان‌تر از ست کامل بارانی و شلوار است. سهولت استفاده: پوشیدن و درآوردن آن سریع‌تر است. معایب پانچو کوهنوردی : محدودیت حرکت: در باد شدید ممکن است دست و پا گیر باشد. حفاظت کمتر در برابر باد شدید: به اندازه یک کاپشن تخصصی ضد باد نیست. دوام: معمولاً کمتر از بارانی‌های تخصصی عمر می‌کند (مگر مدل‌های گران‌قیمت). پانچو در مقابل تارپ (Tarp) یا چادر کوچک مزایای پانچو کوهنوردی (به عنوان پناهگاه): همیشه همراه: چون آن را برای محافظت از باران می‌برید، در شرایط اضطراری همیشه یک پناهگاه همراه دارید. وزن کمتر: معمولاً سبک‌تر از یک تارپ اختصاصی یا چادر کوچک است. هزینه کمتر: نیاز به خرید یک وسیله اضافی ندارد. معایب پانچو کوهنوردی (به عنوان پناهگاه): فضای محدودتر: فضای داخلی آن کمتر از یک تارپ بزرگ یا چادر است. دوام کمتر: ممکن است به اندازه یک تارپ تخصصی مقاوم نباشد. نیاز به خلاقیت: برای نصب پناهگاه نیاز به مهارت‌های بیشتر و چوب‌دستی یا طناب دارد. در نهایت، هیچ یک از این وسایل کاملاً جایگزین دیگری نیست. یک بارانی و شلوار ضد آب تخصصی برای کوهنوردی‌های فنی و شدید ضروری است، در حالی که یک چادر برای شب‌مانی‌های برنامه‌ریزی‌شده ایده‌آل است. اما پانچو به عنوان یک گزینه اضطراری و چندمنظوره، ارزش بی‌نظیری در هر کوله پشتی ضد آب دارد و می‌تواند تکمیل‌کننده این تجهیزات باشد. نتیجه‌گیری در این مقاله توضیح دادیم که پانچو کوهنوردی چیست.همانطور که دیدیم، کاربرد پانچو کوهنوردی به مراتب گسترده‌تر از یک پوشش ساده در برابر باران است. این ابزار ساده و سبک، با قابلیت‌های چندمنظوره خود، می‌تواند در سناریوهای مختلف، از یک باران ناگهانی گرفته تا یک موقعیت بقای اضطراری، نقش حیاتی ایفا کند. از محافظت شما و وسایلتان در برابر آب و باد گرفته تا تبدیل شدن به یک پناهگاه موقت، زیرانداز، جمع‌کننده آب و حتی وسیله‌ای برای علامت‌گذاری و نجات، پانچو یک همراه ضروری برای هر کوهنورد و طبیعت‌گردی است. با انتخاب صحیح، نگهداری مناسب و درک کامل از استفاده پانچو کوهنوردی، می‌توانید از پتانسیل کامل این ابزار قدرتمند بهره‌مند شوید و با اطمینان خاطر بیشتری در دل طبیعت قدم بگذارید. فراموش نکنید که در کوهستان، آمادگی و خلاقیت، کلید ایمنی و موفقیت هستند. سوالات متداول (FAQ) پانچو کوهنوردی برای چه فصولی مناسب است و آیا در زمستان کاربرد دارد؟ پانچو کوهنوردی در تمام فصول کاربرد دارد. در فصول گرم و بارانی، به عنوان محافظ اصلی در برابر باران و تهویه مناسب عمل می‌کند. در زمستان، علاوه بر محافظت در برابر بارش برف و باران، می‌تواند به عنوان یک لایه اضافی برای حفظ گرما و جلوگیری از نفوذ باد عمل کند. اگرچه عایق حرارتی نیست، اما با پوشاندن لایه‌های گرمایی شما و جلوگیری از خیس شدن آن‌ها، در حفظ دمای بدن در هوای سرد و مرطوب بسیار موثر است.(برای مطالعه در مورد کوهنوردی در زمستان می توانید مقاله ما با همین نام را مطالعه نمایید.) آیا پانچو می‌تواند جایگزین چادر یا بارانی تخصصی کوهنوردی شود؟ خیر، پانچو نمی‌تواند به طور کامل جایگزین یک چادر یا بارانی تخصصی کوهنوردی شود. در مقایسه با چادر: پانچو می‌تواند یک پناهگاه موقت کوهنوردی عالی باشد، اما پایداری، فضای داخلی، محافظت در برابر حشرات و عایق‌بندی حرارتی یک چادر واقعی را ندارد. برای شب‌مانی‌های برنامه‌ریزی‌شده، چادر گزینه برتر است. در مقایسه با بارانی تخصصی: بارانی‌های تخصصی کوهنوردی معمولاً دوام بیشتر، محافظت بهتر در برابر باد شدید، قابلیت تنفس بالاتر و آزادی حرکت بیشتری را ارائه می‌دهند. پانچو بیشتر به عنوان یک گزینه سبک، ارزان و چندمنظوره یا یک وسیله پشتیبان در کنار بارانی تخصصی کاربرد دارد. چگونه می‌توان پانچو کوهنوردی را به عنوان پناهگاه موقت یا ننو نصب کرد؟ برای نصب پانچو به عنوان پناهگاه موقت کوهنوردی، نیاز به طناب (پاراکورد) و چند نقطه اتصال (درخت، چوب‌دستی یا سنگ) دارید. می‌توانید آن را به صورت "A-Frame" (با آویزان کردن از یک طناب میانی و محکم کردن گوشه‌ها به زمین) یا "Lean-to" (با بستن یک لبه به ارتفاع و لبه دیگر به زمین) نصب کنید. برای این کار از حلقه‌های تقویت‌شده (گِرمت) پانچو استفاده کنید.برای استفاده به عنوان ننو، فقط پانچوهای بسیار مقاوم و با حلقه‌های فلزی قوی مناسب هستند. باید طناب‌های محکم را به گوشه‌های پانچو گره زده و آن را بین دو درخت محکم کنید. همیشه قبل از خوابیدن در آن، از استحکام کافی مطمئن شوید. چه جنسی از پانچو کوهنوردی برای استفاده در شرایط سخت و بقا توصیه می‌شود؟ برای استفاده در شرایط سخت و بقا، پانچوهای ساخته شده از نایلون ریپ‌استاپ (Nylon Ripstop) با پوشش پلی‌یورتان (PU) یا سیلیکونی توصیه می‌شوند. این جنس‌ها ترکیبی از وزن سبک، مقاومت بالا در برابر پارگی و سایش، و ضد آب بودن موثر را ارائه می‌دهند. این پانچوها برای استفاده‌های چندمنظوره مانند پناهگاه موقت و زیرانداز نیز مناسب‌تر هستند. از پانچوهای پلی‌اتیلن (یکبار مصرف) برای این منظور خودداری کنید. آیا پانچوهای یکبار مصرف برای کوهنوردی‌های طولانی مدت مناسب هستند؟ خیر، پانچوهای یکبار مصرف برای کوهنوردی‌های طولانی مدت و شرایط سخت مناسب نیستند. این پانچوها از جنس پلی‌اتیلن نازک ساخته شده‌اند که به راحتی پاره می‌شوند و مقاومت کمی در برابر باد و باران شدید دارند. آن‌ها بیشتر برای محافظت اضطراری در یک سفر کوتاه یا در شهر مناسبند. برای طبیعت‌گردی و کمپینگ و کوهنوردی‌های جدی‌تر، حتماً یک پانچوی باکیفیت و با دوام انتخاب کنید. برای مطالعه بیشتر : The Backpacking Poncho