در این مقاله در مورد قله K2 توضیح می دهیم که در بین کوهنوردان شهرت دارد. در این مطالب به معرفی و تاریخچه قله K2 می پردازیم و همچنین در مورد صعود به کوه کی۲ اطلاعاتی را در اختیارتان قرار می دهیم و در ادامه در مورد مسیر های صعود به کی۲، کشته شدگان و هزینه های رفتن به قله را بررسی می کنیم. اگر علاقه دارید در مورد قله K2 بدانید این مطالب برایتان مفید خواهد بود زیرا اطلاعات کاملی را برای شما جمع آوری کردیم.   معرفی قله K2 قله K2 در منطقه قراقورام رشته کوه های هیمالیا و در راس یخچال بالترو واقع شده است که قسمتی از این کوه در منطقه تحت کنترل چین و بخشی دیگر تحت کنترل پاکستان می باشد که دسترسی به مسیر استاندارد کوه در سمت پاکستان قرار دارد. این قله ۸۶۱۱ متر ارتفاع دارد. کوه کی۲، ۵۴۹ متر از بلند ترین کوه های اطرافش مرتفع تر است و حتی می توان این قله را از دور دست ها نیز بهتر مشاهده کرد. این قله پوشیده از سنگ، یخ و برف با ۶ یال مخوف است.     تاریخچه کوه K2 کی۲ در رشته کوه قراقورام و بین پاکستان و چین قرار دارد. قله K2 به عنوان دومین قله بلند جهان نام خودش را از سیستم بررسی بریتانیایی ها گرفته است که در ابتدا با عنوان قراقورام ۲ نام گذاری شده بود اما بعد ها فقط کی۲ باقی ماند و الان این کوه را با عنوان قله K2 می شناسند.   راهنمای صعود به K2 مسیر های مختلفی برای صعود به قله K2 وجود دارد که با وجود اینکه هر کدام مشخصات یکسانی دارند اما درجه سختی هر کدام متفاوت است. بیشتر مسیر های اصلی صعود به این قله در سمت پاکستان یعنی بخشی که کمپ اصلی در آن واقع شده قرار دارند.در ادامه مسیر های مختلفی که برای صعود به قله K2 وجود دارد را توضیح می دهیم. تنها مسیر جبهه شرقی کوه کی۲ صعودی انجام نشد به خاطر سختی و ساختار کوه آن است. اگر می خواهید به قله دماوند صعود کنید این مقاله برایتان مفید خواهد بود. صعود به دماوند     تاریخچه صعود های کی ۲ ۱۸۵۶ اولین اکتشافات در منطقه توسط توماس مونتگومری ۱۸۹۲ انجام یک اکسپدیشن توسط مارتین کانوی در یخچال بالترو ۱۹۰۲ اولین تلاش برای صعود از طریق مسیر شمال شرقی که در نهایت تیم موفق به صعود تا ارتفاع ۶۵۲۵ شد ۱۹۰۹ تلاش از طریق تیغه جنوب شرقی توسط آمادئو و دوک آبروزی تا ارتفاع ۶۲۵۰ متر ۱۹۳۸ تلاش تا ارتفاع ۸۰۰۰ متری توسط تیم چارلز هوستون ۱۹۳۹ تلاش تا ۲۰۰ متر و ناپدید شدن ۴ نفر اعضای تیم ۱۹۵۳ تلاش تا ارتفاع ۷۸۰۰ متر و کشته شدن آرت گیلکی ۱۹۵۴ اولین صعود موفق از طریق یال آبروزی توسط تیم ایتالیایی ۱۹۹۷ دومین صعود توسط تیم ژاپنی ۱۹۷۸ سومین صعود از یک مسیر جدید شمال شرقی توسط آمریکایی ها ۱۹۸۲ صعود رخ شمالی کوه توسط تیم ژاپنی ۱۹۸۳ صعود تیم ایتالیایی از مسیر شمالی ۱۹۸۶ صعود اولین زن از لهستان ۲۰۲۱ اولین صعود زمستانی به قله K2     کشته شدگان کوه کی ۲ تعداد کوهنوردانی که در راه رسیدن جان خود را از دست دادند برابر با یک چهارم کسانی است که صعود موفق داشته اند. این کوه کی۲ پر کشنده ترین و پر تلفات ترین کوه به شمار می رود و بدترین حادثه آن در ۲۰۰۱ بود زمانی که ۱۱ کوهنورد از اکسپدیشن بین المللی جان خود را از دست دادند و سه نفر دیگر مجروح شدند. در این مقاله کوهنوردان ایرانی کشته شده در مورد همه کوهنوردان ایرانی که جان خود را از دست دادند پرداختیم و آن ها را معرفی کردیم. ( مقاله ای که خودمون نوشتیم هست لطفا لینکدهی شود.)     مسیر های صعود به کی ۲ مسیر های زیادی وجود دارد که می توانید به قله K2 صعود کنید که این مسیر ها را در زیر برایتان آوردیم.   مسیر آبروزی این مسیر محبوب و استاندارد به قله K2 است که در سمت پاکستان قرار دارد و بسیاری از کوهنوردان از این مسیر می روند که از یخچال گودوین اوستین آغاز می شود که برای اولین بار توسط پرینس لوچی آمدو و دوک آبروزی در سال ۱۹۰۹ استفاده شد. بخش بالایی هرم سیاه خطرناک و در معرض بهمن است و شیب های زیادی دارد و کوهنوردان باید این مسیر را طی کنند. بخش نهایی دهلیز است که این مسیر کوهنوردان را نزدیک به سراک یخی ای قرار می دهد.   مسیر سزن این مسیر در بخش جنوب شرقی کوه قرار دارد و این مسیر در سال ۱۹۸۴ توسط کوهنورد جمهوری چک نامگذاری شد. این مسیر احتمال بهمن در آن زیاد است و شیب زیادی دارد. یک ایرانی تنها توانسته از این مسیر به قله صعود کند.   جبهه شمالی این مسیر به دلیل دسترسی سخت و مسیر عبور آن از رودخانه خیلی کم کوهنوردان از آن برای صعود به قله استفاده می کنند.   یال شمال شرقی این یال طولانی و تیز است و در بخش بالایی مسیر آبروزی قرار دارد که برای اولین بار این مسیر در سال ۱۹۷۶ توسط لهستانی ها برای صعود انتخاب شده بود. همچنین این مسیر در سال ۱۹۸۷ توسط تیم چهار نفره آمریکایی تا قله صعود شد.   یال غربی یال غربی برای بار اول در سال ۱۹۸۱ برای صعود انتخاب شده بود. این مسیر از یخچال دور افتاده نگرتو آغاز می شود و از میان راه پیش بینی نشده ای از بین یخ و سنگ عبور می کند.   مسیر جنوب غربی یا خط جادو این مسیر فنی و دشوار است که برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ توسط تیم لهستانی برای صعود انتخاب شده بود. از آن زمان تنها فردی که توانسته از این مسیر به قله دست پیدا کند جوردی کورومیناس است. این مسیر در سال ۲۰۰۶ توسط یک کوهنورد اسپانیایی نیز صعود شد.   جبهه جنوبی، خط لهستانی یا تیغه مرکزی یال جنوبی مسیری است که در معرض بهمن قرار دارد و بسیار خطرناک است. تیم لهستان تنها افرادی بودند که توانستند به این قله از این مسیر صعود کنند.   جبهه شمال غربی اولین صعود از این جبهه توسط تیم ژاپنی صورت گرفت که این مسیر در بخش چینی قله واقع شده و به دلیل وجود سنگ ها و تپه های برفی و یخی معروف شده است.   یال شمال غربی یال شمال غربی برای بار اول در سال ۱۹۹۱ برای صعود انتخاب شده بود.   جبهه غربی یال غربی یک مسیر صعود فنی دشوار در ارتفاع بالا است که این مسیر برای اولین بار توسط یک تیم روسی در سال ۲۰۰۷ برای صعود انتخاب شده بود. جبهه غربی از شکاف های سنگی و دهلیز های پوشیده از برب تشکیل شده است.   جبهه شرقی کی ۲ از مشهور ترین جبهه های کوهستانی جبهه شرقی کی۲ است که یک جبهه عظیم می باشد که حتی پیدا کردن عکسی با کیفیت از آن دشوار است. دو کوهنورد تلاش کردند از جبعه شرقی قله K2 بالا بروند. اولین گروه دنیس اوربکو و سرگی ساموییلوف بودند که به خاطر شرایط بد این جبهه کوهستانی و خطر بهمن از تلاش برای رفتن به این مسیر صرف نظر کردند و به سمت مسیر شمالی کی۲ رفتند. تیم دیگر که تلاش کردند از جبهه شرقی کی۲ بروند آلکس تکسیکون و شامل پنج نفر می شدند که می خواستند در فصل زمستان از این جبهه صعود کنند. آن ها بر این تصور بودند که در تابستان این جهت در معرض آفتاب قرار داشته و باعث ناپایداری بیشتر آن می شود بنابراین این احتمال وجود داشته در فصل زمستان شرایط صعود به کوه بهبود پیدا کند. اما آنها هم موفق نشد که از طریق جبهه شرقی به کوه کی۲ صعود کنند.     هزینه صعود به قله کی۲ هزینه صعود به قله K2 می تواند متغییر باشد و بستگی به خدماتی که از شرکت ها دریافت می کنید دارد. این خدمات می توانند شامل انتقال از فرودگاه تا کمپ اصلی، خدمات باربر، خدمات راهنمایی و غذا، خدمات مربوط به اکسیژن، تجهیزاتی که باید همراه داشته باشید،انعام پرسنل کمپ اصلی و تمام مواردی که در صعود نیاز دارید باشد. با توجه به سطح خدمات دریافتی هزینه ها متنوع می باشد. اگر بخواهیم یک پکیج ساده را در نظر بگیریم نمی تواند کمتر از ۱۵۰۰۰ دلار باشد و این قیمت می تواند حتی بیشتر نیز باشد. یعنی برای صعود به قله K2 هزینه ای معادل یک میلیار تقریبا داشته باشید. علاوه بر این ها هزینه پرواز بین المللی و هزینه ویزا هم وجود دارد. در این مقاله در مورد لوازم کوهنوردی صحبت کردیم و وسایل و تجهیزات ضروری که باید همراه سفر داشته باشید را نام بردیم.   آب و هوای قله کی ۲ آب و‌هوای قله K2 خیلی سرد است و میانگین حداکثر دما در هفته دوم آگوست منفی ۹ درجه سانتی گراد است و در ارتفاع متوسط حداقل دما به منفی ۱۰ درجه کاهش می یابد. به دلیل موقعیت دورافتاده، دامنه های مستعد، ریزش بهمن و باد های طوفانی دما به منفی ۵۱ درجه سانتی گراد می رسد. این کوه جزو سرد ترین کوه های جهان به شمار می رود.   جمع بندی قله K2 دومین قله مرتفع جهان است و همیشه مورد توجه کوهنوردان قرار داشته است. حتی به خاطر شرایط سختی که می تواند به وجود بیاورد آرزوی هر کوهنوردی این است که یک بار به این قله صعود کند. ما در این مطلب در مورد کوه کی۲ و مسیر های صعود به این قله صحبت کردیم و به معرفی این قله مرتفع پرداختیم.   منبع wikipedia.org

کوهنوردی یک نوع ورزشی است که برای رسیدن به ارتفاعات و قلعه با استفاده از ابزار های مخصوص از کوه بالا می روند و یک نوع تفریح برای علاقه مندان به آن می باشد و حتی به عنوان یک شغل اصلی برای آن ها محسوب می شود. کشور ایران به خاطر داشتن کوه دماوند از گذشته کوه نوردان زیادی داشته که علاقه مند به آن هستند و خیلی از کوهنوردان در این مسیر حتی جان خود را از دست داده اند و در لیست کوهنوردان ایرانی کشته شده قرار دارند. در این مقاله می خواهیم کوهنوردان ایرانی کشته شده را معرفی کنیم و اگر این مطالب برایتان مفید است می توانید تا انتها همراهمان باشید. در ادامه درباره زندگی و مسیری که کوهنوردان ایرانی کشته شده طی کردند توضیح میدهیم.     لیست اسامی کوهنوردان ایرانی کشته شده این لیستی است از کوه نوردان ایرانی کشته شده است که در راه رسیدن به قلعه جانشان را از دست دادند. محمد مظاهری سوران فاتحی امیر اعظمی جعفر ناصری حسین غفاری جلال رابوکی کیارش جهانگیر بابادی محمدحسین باوی زاده محمد اوراز داوود خادم سامان نعمتی مقبل هنرپژوه لیلا اسفندیاری مهدی اعتمادفر فرشاد خلیلی خوشه مهر مهدی عمیدی آیدین بزرگی مجتبی جراحی پویا کیوان علیرضا بروجردی کریمی مرتضی نادی مهری جعفری اشکان رضوانی نراقی عیسی میرشکاری   معرفی کوهنوردان ایرانی کشته شده کوتاه و مختصر چند تا از کوه نوردان ایرانی کشته شده را معرفی می کنیم و قله هایی را که فتح کردند را ذکر می کنیم و همچنین به دلیل مرگ آن ها می پردازیم.     لیلا اسفندیاری او نیز در لیست کوهنوردان ایرانی کشته شده است که در سال ۸۱ عضو باشگاه اسکی و کوه نوردی دماوند شد و توانست به بیشتر قلعه های ایران صعود کند و ۲۲ مرتبه قلعه دماوند را نیز صعود کرد که این صعود ها از ۳ مسیر مختلف انجام شد. او برای صعود به قله های گاشربروم ۱ و۲ به کوهستان رفته بود و در دومین تلاش خود در سال ۱۳۹۰ موفق می شود به قلعه گاشربروم ۲ صعود کند . اما در حین فرود در بازگشت تیمی از قله به سمت کمپ ۳، به دلیل خستگی و از دست دادن تعادل از مسیر یخی زیر قله سقوط می کند که طول سقوط او ۳۰۰ متر بود و در مکانی خارج از مسیر در میان صخره ها متوقف می شود. پیکر او همان روز در ارتفاع ۷۶۵۰ متری پیدا شد.   جلال رابوکی او از کوه نوردان قدیمی ایران بود که به علت صعود های پیاپی به قله دماوند شهرت داشت. همچنین او پایه گذار صعود های سرعتی چند باره یک روزه با تغییر جبهه به قلعه دماوند بود. جلال رابوکی در طول ۲۶ ساعت چهار بار از قلعه از چهار مسیر پایین آمده و دوباره به آن صعود کرد و اما او در لیست کوهنوردان ایرانی کشته شده قرار دارد زیرا در سال ۱۳۸۱ هنگام صعود به قله دماوند در شرایط نامناسب آب و هوایی جان خود را از دست داد و بعد از شش ماه جسد او در دره یخار یافت شد.   محمد اوراز محمد اوراز در سال ۱۳۶۷ گروه قندیل را در اولین تجربه قبل از ورود به دنیای کوه نوردی بنا کرد و بعد از آن فعالیت های کوهنوردی خود را در گروه کوهنوردی سامرند ادامه داد تا در سال ۱۳۷۳ کانون کوهنوردان نقده را به همراه دوستان پیشکسوت خود تاسیس کرد. او در سال ۱۳۷۶ در اردوهای آماده سازی تیم ملی برای اعزام به قله های گاشربروم۲ و راکاپوشی در پاکستان شرکت کرد و موفق به عضو شدن در تیم اعزامی به قلعه راکاپوشی به ارتفاع ۷۷۸۸ شد. در همان سال موفق به صعود این قله به همراه جمعی از دوستان شد. او به عنوان اولین صعودکننده تیم ملی ایران به قله اورست شناخته شد زیرا توانست به این قلعه صعود کند. در سال ۱۳۸۲ هنگام صعود به قله گاشربروم۱ به همراه مقبل هنرپژوه بر اثر بهمن سقوط می کنند. مقبل هنرپژوه سالم ماند اما محمد اوراز بعد از انتقال به بیمارستان پاکستان درگذشت.   سامان نعمتی سامان نعمتی از دوران کودکی علاقه داشت و در ۱۵ سالگی به سنگ نوردی روی آورد و مسیر ۲۰ متری در دیواره کولوا اولین تجربه سنگ نوردی او بود. او دعوت قلعه نانگاپاربات را برای شرکت در صعود به قلعه پذیرفت و همراه اعضا به بیس کمپ نانگاپاربات وارد شدند و موفق به فتح این قله در پاکستان شدند اما او هم جزو کوهنوردان ایرانی کشته شده است زیرا در جریان فتح این قله جان خود را از دست داد و پیکرش نیز بعد از جستجو های زیاد یافت نشد.   مقبل هنرپژوه او کوهنورد جوان بوکانی بود که در سفر آخرش به هیمالیا سرپرستی تیم ملی کوه نوردی ایران را در صعود به قله برود پیک بر عهده داشت. او رکوردار جوان ترین صعودکننده به قله لوتسه چهارمین قله رفیع جهان در سن ۱۹ سالگی بود. او در سال ۱۳۸۲ در قله گاشربروم۱ همراه با محمد اوراز در اثر سقوط بهمن حدود ۶۰۰ متر سقوط کرد اما زنده ماند و به علت صدماتی که دید تا مدت ها نمیتوانست به کوهستان برود. سرانجام در سال ۱۳۸۶ وقتی که در ارتفاعات کوه برده زرد بوکان در حال آموزش و کوهنوردی بود به فاصله حدود ۸ متر سقوط کرد و بعد از چند روز در بیمارستان ارومیه درگذشت.   مهدی اعتمادفر مهدی اعتمادفر از کوهنوردان ایرانی کشته شده و فاتح قله های متعدد با ارتفاع بیش از ۸۰۰۰ متر است. او در آخرین صعود خود در سال ۱۳۸۸ در حالی که فقط حدود صد متر با قله دائولاگیری در رشته کوه هیمالیا با ارتفاع ۸۱۶۷ متر فاصله داشت، بر اثر سقوط از آن نقطه در گذشت و پیکر آن مفقود است.   فرشاد خلیلی خوشه مهر فرشاد خلیلی خوشه مهر مربی کوه نوردی و سنگ نوردی است که برای برگزاری دوره آموزشی در محور شمشک دیزین حضور داشته اما بعد از سقوط بهمن در آن منطقه برای نجات شاگردانش اقدام کرده بود و بر اثر سقوط دومین بهمن جان خود را از دست داد و از کوهنوردان ایرانی کشته شده است.   مهدی عمیدی مهدی عمیدی توانسته قله اورست را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کند. او بعد از اورست، قله لوتسه را نیز فتح کرد. در ۲۲ مهر سال ۱۳۹۱ برای صعود قله مون بلان عازم فرانسه شد و در این منطقه متاسفانه مفقود شد و چند هفته خبری از او نبود تا ژاندارمری منطقه شامونیکس فرانسه اعلام کرد به دلیل بارش برف تا سطح یک متر و زمان سپری شده از تاریخ ناپدید شدن ایشان، احتمال زنده پیدا کردن او خیلی کم است. و جز ناپدیدکنندگام قرار دارد. او از کوهنوردان ایرانی کشته شده است.     خطرات کوهنوردی خطرات کوهنوردی را نمی توان پیش بینی کرد اما گاهی انسان در به وجود آمدن این خطرات نقش دارد مثل ریزش سنگ ها  اما مهم ترین خطرات، خطرات طبیعی هستند که منشا محیطی دارند برای مثال خطرات طبیعی درون زمینی مثل زلزله،آتفشان و خطرات طبیعی برون زمینی مثل سیل، بهمن، تغییر ناگهانی هوا، کمبود اکسیژن، سقوط در شکاف می باشد.همان طور که دیدید کوهنوردان ایرانی کشته شده را که خطرات طبیعی علت مرگ آن ها بود. بهتر است خطر ها را بشناسید و آمادگی برای مقابله با آن ها را داشته باشید. وقتی خطر ها را بشناسید بهتر می توانید آرامش را به تیم برگردانید و از شرایط به وجود آمده بهترین تصمیم را می گیرید و آمادگی بهتری در برخورد با موانع موجود خواهید داشت.اگر می خواهید بیشتر با این خطرات آشنا شوید و بدانید برای جلوگیری از آن چه کنید مقاله زیر را می توانید مطالعه کنید.   دوره آنلاین آمادگی صعود به دماوند، برای کسانی طراحی شده است که می‌خواهند با آگاهی کامل و آمادگی بدنی مناسب، به طور حرفه‌ای برای صعود به قله دماوند آماده شوند.   نقش آموزش در جلوگیری از حوادث مرگبار گاهی اوقات در کوهنوردی حوادثی رخ می دهد که تاوان آن می تواند یک صدمه و آسیب کوچک تا در نهایت منجر به یک مرگ شود و غیر قابل جبران باشد. اتفاق های زیادی ممکن است در حین تمرین و مسابقه اتفاق بیفتد و هر کدام از این حوادث در شرایط خاص متفاوت است. یکی از راهکار های کنترل حوادث در کوهنوردی آموزش به افراد و آگاه کردن آنان از خطرات و اجرای یک برنامه صعودی ایمن می باشد. هر چند که با وجود آموزش و آگاه سازی حتی مربی ها هم ممکن است از این خطر در امان نباشند. اما نکات و‌چگونگی استفاده از ابزار ها را یاد می گیرند و در شرایط مختلف آب و هوایی و خطر هایی که ممکن است با آن ها مواجهه شوند آگاه می شوند و تا حدودی می توانند از آن ها پیشگیری کنند. اگر علاقه مند به صعود به قله دماوند هستید می توانید دوره آموزشی برای فتح قله دماوند را تهیه کنید. مقاله زیر را مطالعه کنید. مقاله پیشنهادی: صعود به قله دماوند   جمع بندی در این مقاله لیستی از کوهنوردان ایرانی کشته شده را فراهم کردید و به معرفی برخی از کوهنوردان ایرانی کشته شده پرداختیم. همچنین برخی از خطراتی که در مسیر کوه نوردی و فتح قله با آن مواجه می شوید را نام بردیم و در مورد آموزش و آگاه سازی کوه نوردان صحبت کردیم. اگر علاقه مند هستید در مورد کوه های معروف ایران بیشتر بدانید و همین طور تقسیم بندی های کوه اطلاعات کسب کنید می توانید به مقاله زیر مراجعه کنید و مطالعه کنید. مقاله پیشنهادی: کوه های معروف ایران   منبع fa.wikipedia.org

از سال ۱۹۵۳ که انسان برای اولین بار روی قله اورست ایستاد، دنیای کوهنوردی و صعود، تغییرات جدی کرده است امروزه صدها نفر هر سال، به لطف رشد دانش، تکنولوژی و زیرساختهای جذاب که توسط تورهای تجاری برای صعود به کوههای بلند ساخته شده است و با قبول ریسک و پرداخت هزینه های بالا از طرف این تورها، کوهنوردان راهی کوه میشوند.   درباره قله اورست قله اورست را به‌عنوان بام جهان می‌شناسند. با وجود اینکه اورست مرتفع‌ترین کوه جهان است؛ اما خطرناک‌ترین قله برای صعود شناخته نمی‌شود و با تمام چالش‌ها و ریسک‌هایی همچون ریزش بهمن و طوفان‌هایی وحشتناک، هر ساله افراد زیادی در صف صعود به اورست ایستاده‌اند. افرادی که شور و شوق قرار گرفتن در بلندترین نقطه جهان را دارند شاید شما هم یکی از این افراد باشید! اشتیاق برای صعود به این کوه با توجه به وجود امکانات و لوازم کوهنوردی مدرن تا جایی پیش رفته است که در شرایط آب و هوایی مساعد در قسمت انتهایی مسیر صعود قله شاهد ترافیک انسانی هستیم معمولا از زمانی که کوهنوردان به کمپ اصلی می‌رسند، کل زمان صعود چیزی حدود 6 تا 9 هفته به طول می‌انجامد. از زمان رسیدن به کمپ اصلی تا صعود به قله، حدود 40 روز طول می‌کشد. البته نباید فراموش کرد که زمان تطبیق بدن با آب و هوا را نمی‌توان به اجبار کوتاه‌تر نمود. قله اورست به واسطه شرایط آب و هوایی سخت خود نمی‌تواند میزبانی دائمی برای کوهنوردان باشد؛ اما از گذشته‌های دور ساکنانی تبتی زبان در دره خمبو نپال و سایر نقاط آن در ارتفاع ۴,۲۰۰ متری زندگی می‌کردند و به شغل کشاورزی مشغول بودند. این گروه از مردم بومی به ‌طور سنتی از کوه‌ها بالا نمی‌رفتند و هیمالیا برای آن‌ها مقدس بود. مردم بومی اورست باور داشتند که خدایان و شیاطین در قله‌ها زندگی می‌کنند.   | اگر به قله الوند علاقه دارید، مقاله «قله الوند» می‌تونه شما رو با مسیرهای صعود و ویژگی‌های این قله آشنا کنه. | مسیر صعود به قله اورست اورست دارای دو مسیر اصلی صعود است که یکی در دامنه جنوبی در نپال ( رخ جنوبی اورست) و دیگری در دامنه شمالی در تبت قرار دارد. همچنین تعداد زیادی مسیرهای فرعی که استفاده کمتری از آن‌ها می‌شود.   بیس کمپ،شروع صعود 5400 متری در واقع دو بیس کمپ در اورست وجود دارد یکی بیس کمپ شمالی و دیگری بیس کمپ جنوبی و هرکدام از آن‌ها در دو طرف مخالف اورست واقع شده‌اند. بیس کمپ جنوبی در نپال قرار دارد. این بیس کمپ با پرواز یا مسیر کوهپیمایی از کاتماندو تا فرودگاه لوکلا و سپس یک مسیر پیاده‌گردی دیگر به‌سمت کمپ قابل دسترسی است. بیس کمپ جنوبی در تبت و در طرف چینی آن قرار این بیس کمپ از طریق یک جاده ۱۰۰ کیلومتری از بزرگراه فرندشیپ در نزدیکی شلکار قابل دسترسی است. وقتی به‌سمت بیس کمپ اورست بالا می‌روید، یخچال‌هایی را خواهید دید که مسیر را احاطه کرده‌اند. این یخچال‌ها دیدنی و زیبا هستند و مشاهده آن‌ها لذت‌بخش است؛ ولی اگر زیاد نزدیک آن‌ها شوید می‌توانند کاملا مرگ‌بار باشند. لباسهایتان در طول شب به قالبهای یخ عجیب و غریب تبدیل میشوند. این اتفاق برای موهای خیستان نیز می افتد. وعده غذایی را باید به سرعت تمام کنید، زیرا بلافاصله در بشقابتان سرد میشود چادرهای رنگارنگ کوهنوردان، روزنامه نگارها، و سایر چیزهای هیجان انگیز اینجا نمود دارد. هیچ قله ای در جهان چنین تصویری ارائه نمی دهد. بهمن های مکرر در دامنه های نوپتسه، لهولا و پومری سرازیر میشوند و صدایشان به گوش میرسد. به یخشار خمبو نگاه می کنید و به صدای سقوط هولناک یخ در این مسیر گوش می سپارید. بیس کمپ محل امید و ناامیدی است. برخی از کوهنوردان به آرزوی خود میرسند، در حالی که دیگران با یک رویای نیمه تمام به خانه بازخواهند گشت.   | برای آشنایی با چالش‌ها و جزییات صعود به دماوند، مقاله «راهنمای صعود به دماوند » می‌تونه نکات مفید و اطلاعات جالبی به شما بده. |   یخشار خمبو ارتفاع 5500 متری یک آبشار یخی است که در پیشانی یخچال خومبو و انتهای چال غربی در ارتفاع ۵۴۸۶ متری دامنه جنوبی کوه اورست در نپال قرار دارد و اندکی بالاتر از کمپ اصلی اورست و جنوب غربی قله اورست واقع شده است. این یخشار یکی از خطرناک‌ترین موانع در مسیر جبهه جنوبی قله اورست به‌شمار می‌رود. کمپ 1 عبور از دره سکوت ارتفاع 6100 متری اولین کمپ در مسیر صعود اورست. این منطقه وسیع و مسطحی از برف بی پایان، شکافهای عمیق و دیواره های کوهستانی است که غالبا توسط بهمن جاروب میشود. در اینجا می توان شب هنگام صدای شکستن و ترک خوردن یخچال را از زمین شنید. باید امید داشت که این شکافها در زیر چادر قرار نگرفته باشند. اما اینجاست که برای اولین بار، فقط با چند قدم حرکت به یک گوشه، می توانید نمایی نزدیک از قله اورست داشته باشید. دقت کنید که محل چادر نزدیک به شکافهای کوچک و بزرگ نباشد.   | اگر می‌خواهید در مورد کوه آرارات و تاریخچه‌اش بیشتر بدونید، مقاله «آرارات» برای شما مناسب خواهد بود. | صعود به اورست : کمپ2 ارتفاع 6400 متری پس از یک راهپیمایی بی پایان و آهسته در دره سکوت، سرانجام به پای دیواره یخی لوتسه می رسید. این مکان کمپ دو در مسیر صعود اورست است. محلی خیره کننده. می توانید در این منطقه در زمان هم هوایی به جستجوی تجهیزات قدیمی کوهنوردی که قسمتی از تاریخ را تشکیل می دهند بپردازید. اینجا آخرین فرصت برای تهیه یک وعده غذایی مناسب است. پس از آن باید با غذاهای فوری سر کنید. صعود به قله اورست : کمپ3،عبور از دیواره لوتسه ارتفاع6800 متری تصور کنید که در یک روز آفتابی زمستانی در یک شیب یخی و جالب سر می خورید. تنها فرقش این است که ارتفاع این یکی ۱۲۰۰ متر می باشد. سرسره ای بزرگ در مسیر صعود اورست که اصلا مناسب بازی کردن نیست. قسمت خطرناک آن متصل شدن به طنابهای با توان مشکوک و تغییر دادن کارابین بین طنابهاست. ممکن است حس واضحی نسبت به محیط به خصوص در زمان پایین آمدن نداشته باشید، اما تمرکز حیاتی است. یک سر خوردن و تمام… صعود به سمت این دیواره یخی یک راهپیمایی در منطقه ای مسطح است که شما را به خوبی گرم می کند. در دیواره وارد طناب ها میشوید و شیب یخی بلافاصله شروع میشود. پس از یک ساعت به یک برآمدگی یخی می رسید. پس از آن، یک صعود در مسیر شیب دار یخی به کمپ سه انجام میشود. این امکان هست که بلوک های یخی از زیر پای کوهنوردان فرو بریزد. مراقب سرتان باشید و به پاهایتان تکیه کنید. وزنتان را روی طناب نیاندازید. کمپ4 ،رسیدن به منطقه مرگ ارتفاع 8000 متری کمپ چهار در یک فلات شبیه به سطح کره ماه قرار دارد. شما در لبه جو هستید و آسمان به رنگ آبی تیره می باشد. فقط با قدری فراتر رفتن از کمپ می توانید سایر غولهای هیمالیا مانند کانگچنجونگا، لوتسه و ماکالو را ببینید. با این حال، این مکان جایی نیست که بتوان در آن سرگرم شد. افراد اغلب زیاد حرف نمی زنند و در حال استراحت در چادر هستند. پس از چند ساعت استراحت با پوشیدن تجهیزات برای قسمت نهایی ماجراجویی و تلاش قله حرکتتان شروع می شود. قله اورست ،رسیدن به بام دنیا ارتفاع 8849 متری آخرین گامها در مسیر صعود اورست. بالاخره زمان نهایی فرا رسیده است. حدود ساعت ۱۱ شب، آخرین وسایل را پوشیده و بیرون می آیید. چراغ پیشانی کوهنوردان سوسو می زند. کاملا ساکت هستند و هیچ کس صحبت نمی کند. این وحشتناک است و شما در انتظار اولین پرتوی طلوع پیوسته صعود می کنید. شب به شدت سرد و مسیر یخ زده و پرشیب است. تبریخ و کرامپون به سختی درون یخ فرو می رود. کسی بر می گردد:”نمی توانم ادامه دهم، موفق باشید.” برای غلبه بر سرما و سرمازدگی به پاهای خود می کوبید. قدری استراحت می کنید و بطری اکسیژنتان(در صورت استفاده) را تعویض می نمایید. یک برآمدگی در پیش است و دقیقا بالاتر از آن، نه خیلی دور، قله جنوبی قرار دارد. شروع به لذت بردن از منظره و موفقیت احتمالی خواهید کرد. سرانجام به فلات کوچک قله جنوبی قدم می گذارید و آنجا درست در گوشه ای از آن خود قله اورست قرار دارد. بارها و بارها در تصاویر و از دور آنرا دیده اید، اما به ناگاه بسیار نزدیک خواهد بود. تنها قدری جلوتر. تقریبا می توانید آنرا لمس کنید. از قله جنوبی تنها ۲ ساعت تا تحقق رویا فاصله هست. قدمگاه هیلاری جایی در وسط قرار دارد، سنگنوردی کوچکی که به آسمان ختم میشود.پس از عبور از این قسمت باریک به روی خط الراس قدم می گذارید. با کرامپون های خود از یک زاویه تیز و کج به سمت کنار خط الراس بالا می روید. تمام حواس و تمرکزتان را در زمان عبور از این قسمت جمع کنید. خط الراس ممکن است گسترده و زیبا به نظر برسد. البته قدمگاه هیلاری آنقدرها هم که به نظر میرسد سخت نیست اما قطعا یکی از جذابترین نقاط مسیر صعود اورست می باشد. طنابها را به دقت بررسی کنید. پس از قدمگاه، اشکال عجیب موج مانند سفیدی از برف یخ زده به چشم می خورد. به سمت آنها بالا میروید. این قسمت شیب زیادی ندارد. هنوز هم مراقب باشید و با تبریختان کار کنید. ممکن است مشتاقانه به دنبال قله باشید، اما آنچه که مشاهده خواهید کرد یک لبه سفید در افق است. شما نمی دانید چقدر راه مانده و احساس ناامیدی و خستگی می کنید. سپس به لبه سفید دیگری می رسید، اما این بار ادامه پیدا نمی کند. در پشت آن یک شیب به پایین وجود دارد و شما در حال تماشای پایین به سمت شمال اورست هستید. تبریک به قله رسیدید.   | برای آشنایی با برخی از برجسته‌ترین کوه‌های ایران، مقاله «کوه‌های معروف ایران» اطلاعات خوبی را به شما ارائه می‌ده. | خطرات صعود به قله اورست صعود به قله اورست به هیچ وجه کار آسانی نیست و خطرات کوهستان را برای کوهنوردان به همراه دارد .آماده شدن برای صعود نیاز به آموزش های کوهنوردی زیادی دارد در ارتفاع قله اورست تنها یک سوم فشار هوا در مقایسه با سطح دریا وجود دارد. این کمبود فشار هوا تاثیر جدی روی عملکرد صعودکننده می گذارد. به همین دلیل دانشمندان تعیین کرده اند که بدن انسان توانایی ماندن به طور نامحدود بالای پنج هزار متر را ندارد. با بالا رفتن هر چه بیشتر اکسیژن دریافتی آنها کاهش یافته و بدن آنها در معرض مخاطراتی از جمله، بیماری ارتفاع قرار میگیرد. شانس سرمازدگی همچنین در چنین ارتفاعی به شدت افزایش می یابد، چرا که قلب در این شرایط سخت تر کار کرده و خونرسانی به بدن به دشواری انجام میشود. اندامهای حیاتی در اولویت قرار گرفته و انگشتان در اهمیت های بعدی قرار میگیرند. اکثریت کوهنوردان برای صعود به قله اورست از اکسیژن کمکی استفاده میکنند تا آثار ارتفاع را کاهش دهند. اگرچه این سیستم هم معایب و خطرات خاص خود را دارد. برای تازه کارها، گران، سنگین هستند. به علاوه، گاز تنفسی ،اکسیژن نسبی را نهایتا در سطح بیس کمپ بالا می برد و در صورت پایان یافتن ناگهانی اکسیژن در روز قله، بدن فرد نمیتواند با این کمبود اکسیژن ناگهانی منطبق شود. به طور کلی این سیستم ها دارای خطای بالایی هستند دمای هوا قله اورست در ماه ژانویه به طور متوسط ۳۶ درجه زیر صفر است و حتی می تواند تا ۶۰- درجه سانتیگراد کاهش یابد. میانگین دمای قله در جولای ۱۹- درجه سانتیگراد می باشد. به طور کلی شب ها خنک تر و روزها گرم تر است یکی از مهمترین نگرانی های کوهنوردان در اورست، وزش باد است. در فصل زمستان سرعت باد حتی به ۲۸۵ کیلومتر در ساعت نیز میرسد. در حالت عادی هم تغییرات سریع می تواند به بادهایی با سرعت صد کیلومتر در ساعت منجر شود. بهترین زمان صعود به قله اورست میانگین دمای اورست در ماه های تیر و مرداد منفی ۱۸ درجه سانتیگراد است و در شهریور به منفی ۲۱ درجه سانتیگراد می رسد. شاید تصور کنید که در کوه اورست همیشه برف ببارد اما اینطور نیست. اکثر مواقع بارش اتفاق نمی افتد و نکته جالب تر این که باران نیز می بارد. معمولا از آذر تا اسفند باران و برف می بارد که همراه با طوفان های شدید است. بعضی وقت ها ارتفاع برف به ۳ متر نیز می رسد! در فصل تابستان رطوبت هوا بسیار بالا است و با ورود به پاییز رطوبت هوا کم شده و در زمستان هوا خشک و طولانی می شود. در زمستان، ترکیبی از فشار هوای بسیار پایین (که به طور قابل توجهی صعود را کند می کند)، دمای پایین هوا و سرعت باد زیاد، کوهنوردان را در اورست در معرض خطر فوق العاده بالایی از سرمازدگی، هیپوترمی، بیماری حاد کوهستانی قرار می دهد محققان توصیه می کنند که کوهنوردان قبل از انجام اقدام برای صعود زمستانی فرآیند پیش هم هوایی را در خانه انجام دهند که از جمله آنها می توان به اتاق هیپوباریک(کم فشار) اشاره کرد. بهترین فصل صعود به قله اورست از لحاظ دمایی طبیعتا فصل تابستان است اما به لحاظ بارش باران های موسمی، مسیرهای صعود گلی می شوند و صعود را سخت می کنند. بنابراین فصل های پاییز و بهار اگرچه از تابستان سردترند اما بارش خیلی کمتر است و این مسئله صعود به قله اورست را آسان تر می کند. فتح قله اورست ، اولین ها سِر ادموند هیلاری کوهنورد و کاشف و نیکوکار نیوزلندی بود. او و تنزینگ نورگی نخستین انسان‌هایی بودند که تحت پوشش سفر اکتشافی کوه اورست بریتانیا ۱۹۵۳ به فتح اورست درست یافتند. این دو نفر که در بیست و نه مه ۱۹۵۳ در ساعت ۱۱٫۳۰ به قله اورست رسیدند هر دو عضو یک هیئت انگلیسی به سرپرستی جان هانت بودند که از مسیر یال جنوب شرقی (با عبور از آبشار یخی، کم غربی و لوتسه فیس) به قله رسیدند. هیلاری زنبورداری نیوزلندی بود که بعدها از سوی ملکه انگلیس به دریافت لقب سر یا شوالیه مفتخر گردید.   فتح اورست : معروف ترین فاتحان ایرانی اورست هومن آپرین نوامبر در سال 1990 با تابعیت آمریکایی و جلال چشمه قصابانی و محمد حسن نجاریان و حمید رضا اولنج و محمد اوراز در 30 اردیبهشت  1377 جزء اولین فاتحان ایرانی  قله اورست می باشند. هزینه های صعود به قله اورست با جمع زدن هزینه‌های ضروری صعود، منهای بلیت رفت و برگشت به نپال، یک صعود اورست در سال آینده، چیزی حدود ۴۰۰۰۰ دلار برای هر نفر آب خواهد خورد. رقمی که با نرخ کنونی ارز، ۴۵۰ میلیون را رد می‌کند و به ۵۰۰ میلیون نزدیک می‌شود. هزینه سنگینی که قطعاً تأمین آن برای هرکدام از کوهنوردان ایرانی بسیار دشوار و بدون داشتن اسپانسر غیرممکن خواهد بود. البته این ارقام برای افراد عادی در کشورهای دیگر هم قابل توجه و گران است. به همین خاطر هم پای توریست‌های متمول به اورست باز شده و بسیاری از صعود کنندگان سال گذشته، برای اولین بار کوهنوردی حرفه‌ای را به لطف ثروتشان در اورست تجربه کردند. تجهیزات لازم برای صعود به اورست برای صعود به اورست، لباس‌های مخصوصی وجود دارد که طبیعتا قیمت‌شان هم با لباس های معمولی کوهنوردی متفاوت است. لباسی که باید در مرحله نهایی صعود به قله پوشیده شود در اصطلاح به آن «داون سوئیت» گفته می‌شود و قیمت آن از هزار دلار آغاز می‌شود و در کنار آن یک هیمالیانورد باید کفش سه پوش هم همراه داشته باشد که آن هم در حدود هزار دلار است. کوله پشتی و دیگر وسایل انفرادی هم در این بین هزینه‌هایی دارد در فعالیت های کوهنوردی به ویژه در صعودهای سنگین همچون اورست نحوه چیدمان وسایل در کوله پشتی اهمیت بسیار زیادی دارد. از آنجایی که نیاز است در شرایط مختلف بتوانید به لوازم و وسایل مورد نیاز خود دسترسی کامل داشته باشید و همچنین برای قرار دادن وسایل مختلف در کوله با کمبود فضا مواجه نشوید، آشنایی با نکات طرز چیدن کوله پشتی کوهنوردی برای شما اهمیت زیادی دارد. شما باید بدانید که می بایست هر وسیله ضروری و غیرضروری بزرگ یا کوچک را به چه شکل و در در چه بخشی از کوله پشتی خود قرار دهید. پوشش گیاهی و جانوری در اورست از آنجا که در بالاترین قسمت اورست کاهش دما و فشار جو وجود دارد ، از اسکان بسیاری از گونه های جانوری و گیاهی جلوگیری می شود. فقط برخی حیوانات قادر ماندن در اورست هستند. نمونه ای از این موارد yaks است. آنها حیواناتی هستند که ریه های بزرگی دارند که به آنها امکان می دهد در مکانهایی تا ارتفاع 6.000 متر زنده بمانند. برخی از حیواناتی که می توانند در این مکان ها زنده بمانند ، پانداهای قرمز ، خرس های سیاه هیمالیا ، پلنگ برفی ، برخی از گونه های عنکبوت ، کرکس و برخی از پیکاها هستند. دومی فقط در بعضی از مواقع سال برای پناه بردن به کوهستان می روند. در مورد گیاهان ، تنوع کمتری دارد تا جایی که در برخی از سنگها می توان خزه ها را مشاهده کرد ، اگرچه از 4876 متر ارتفاع ، فقط می توانید گلسنگ ها و گیاهانی را پیدا کنید که بالشتک تشکیل می دهند. بالاتر از 5600 متر ارتفاع ، هیچ گونه پوشش گیاهی وجود ندارد.   امروزه صدها نفر هر سال، به لطف رشد دانش، تکنولوژی و زیرساختهای جذاب که توسط تورهای تجاری برای صعود به کوههای بلند ساخته شده است و با قبول ریسک و پرداخت هزینه های بالا از طرف این تورها، کوهنوردان راهی کوه میشوند. بزرگ‌ترین خطر برای کوهنوردانی که قصد صعود به قله اورست را دارند آماده نبودن و بی‌تجربگی است. مشکل اینجاست که بسیاری از افراد تصور می‌کنند رفتن به قله اورست مثل یک پیاده‌روی معمولی در مسیری سربالایی است و عملا کوهنوردی محسوب نمی‌شود و اگرهم مشکلی پیش بیاید، شرپاها به آنها کمک می‌کنند. اما حقیقت این است که در مواقع بروز خطر، هر کسی به فکر خویش است و ممکن است اصلا برای نجات افراد دیگر هیچ کاری انجام ندهد به همین دلیل است که باید با آمادگی جسمانی، روحی، تجهیزات کامل و گروهی مورد اعتماد سفر کنید.