Mr. Ansari

سردرد، خستگی، دهیدراته شدن (خالي شدن آب بدن)، عصبي شدن و… که هیچ‌کدام جزء علائم مفید برای شروع ورزش و تمرین نمی‌باشند. يکي از خطرناک‌ترين مضرات الکل كاهش شديد سرعت متابوليسم (سوخت و ساز) بدن مي‌باشد. الكل باعث اختلال در سيستم جذب غذا مي‌شود و بدون موادغذائي مورد نياز براي بدن، متابوليسم بدن به‌صورت نرمال كار نخواهد كرد و در نتيجه سرعت متابوليسم بدن سير نزولي پيدا خواهد كرد.

آیا الکل بر روی افزایش حجم عضلانی تأثیرگذار است؟
الکل یک ماده با خاصیت چاق‌کنندگی (افزایش چربی) بسيار زياد و همچنين تأخيرانداز در روند رشد عضلات مي‌باشد. اين مسئله نه تنها به‌دليل تأثيرات منفي است که پس از وارد شدن الکل به بدن متعاقباً ظاهر مي‌گردد و باعث كاهش شدت تمرينات مي‌شود بلكه در حقيقت سنتز پروتئين را به ميزان ۲۰ درصد کاهش می‌دهد.
برای موضوع فوق چند دلیل وجود دارد. اول اینکه الکل باعث دهیدراته شدن سلول‌های عضلاني مي‌گردد و همان‌طور که همه مي‌دانند عضله هيدراته و يا فوق‌هيدراته (مثل زماني‌که کراتين مصرف مي‌كنيد) به بدن اجازه مي‌دهد كه محيط آنابوليك (سازندگي) در بدن در سطح بالا حفظ شود. بنابراين در صورت وارد شدن الكل به بدن سلول‌ها نمي‌توانند به اندازه كافي آب را در خودشان نگه‌دارند و بدين ترتيب روند عضله‌سازي بسيار سخت‌تر مي‌گردد.
دومین دلیلی که الکل می‌تواند به شدت روند رشد عضلانی را مختل سازد، خاصيت بلوکه کردن جذب موادمغذي و باارزش که براي رشد عضلات، انقباض آنها و زمان استراحت بدن ضروري مي‌باشند، است. از موادمعدني باارزشي كه مانع جذب آنها مي‌شود مي‌توان از كلسيم، منيزيم، آهن، فسفر و پتاسيم نام برد.
سومین دلیل مضر بودن الکل کاهش هورمون تستسترون و افزایش هورمون استروژن می‌باشد. بله این موضوع عين واقعيت است. در يک تحقيقي که بر روي چندين مرد به انجام رسيد ميزان تستسترون موجود در بدن آنها در قبل و بعد از مصرف الکل اندازه‌گيري شد كه در نتيجه مشخص شد كه الكل به‌طور ميانگين باعث كاهش سطح تستسترون در حدود ۲۵ درصد گردیده است.

نتیجه‌گیری

الکل و ورزش (علی‌الخصوص بدنسازی) هرگز با هم همخوانی ندارند چون تنها کاری که برای فرد انجام مي‌دهند افزايش درصد چربي بدن و کاهش بافت عضلاني مي‌باشد.

لاغری و چربی سوزی دو مفهوم متفاوت هستند. لاغری به معنای کاهش وزن بدن به دلیل از دست دادن چربی، عضله یا آب است، در حالی که چربی سوزی به معنای سوزاندن و کاهش چربی در بدن است. در واقع، چربی سوزی می‌تواند به خلق و خوی متفاوتی از لاغری منجر شود. ورزش های استقامتی مثل دویدن و شنا معمولاً برای چربی سوزی مؤثرتر هستند، زیرا باعث افزایش ضربان قلب و سوزاندن بیشتر کالری می‌شوند. اما ورزش‌های سرعتی مانند استقامت‌زا و پرش با نیرو بیشتر برای تقویت عضلات و ساختار بدن مناسب‌اند. با این حال، هرگونه تمرین و ورزش باید بر اساس توانایی‌ها و استقامت شما تنظیم شود.
در مورد تنفس پوستی هم اغلب در ورزش‌های استقامتی مثل دویدن، دوچرخه‌سواری، شنا و ... استفاده می‌شود تا اکسیژن بیشتری به عضلات رسانده شود.

گام‌برداشتن بر روی پاشنه‌پا از طریق ارتعاش و ضربه با سطح سخت می‌تواند به علایم و عوارض زیر منجر شود: 1. آسیب‌های عضلانی: ارتعاش‌های مکرر و ضربه‌های متوالی می‌توانند باعث آسیب به عضلات، بافت‌های نرم و سیستم عضلانی شوند. ممکن است درد، التهاب و اسفنجی شدن اطراف مفاصل را ایجاد کنند. 2. مشکلات مفصلی: گام‌برداشتن به صورت نامناسب یا با استفاده از کفش‌های نامناسب می‌تواند مشکلاتی مانند آرتروز، آرتریت و التهاب مفاصل (مانند فشار و ساییدگی مچ پا، مشکل در آرنج پا و ... ) ایجاد کند.
همیشه دقت داشته باشید انرژی مورد نیاز برای پیمایش و کوه نوردی از طریق چربی,پروتئین,کربوهیدارت چند روز قبل از شروع فعالیت(و نه نزدیک به شروع,جهت تامین انرژی),ویتامین ها و ... و همچنین اکسیژن مورد نیاز شما با هیدراته شدن بدن,مصرف آهن(در گوشت تخم مرغ و ...)و لبنیات تامین گردد,در خدمت شما هستم

چند توصیه پزشکی ورزشی:
اصول گام برداری در کوه را رعایت کنید,هرگز بر روی پاشنه پای خود و معکوس در سراشیبی گام برندارید و ندوید این کار باعث تنش در مفاصل,رباط قدامی و فشار بر روی مفصل میگردد.در سربالایی کوه میتوانید معکوس گام بردارید(فقط برای کسانی که به حدی از آمادگی بدنی رسیده اند)قبل از شروع پیمایش و کوه نوردی مفاصل خود را در تمام جهات گرم کنید و پس از پیمایش و کوه نوردی حتما حرکات کششی و سرد کردن بدن را انجام دهید و از خوردن آب بسیار سرد پرهیز کنید که باعث تنگی عروق, تنگی تنفس,مشکلات گوارشی و تنش در ماهیچه ها میشود.موفق باشید