دوره آنلاین آمادگی صعود به قله دماوند

نکات مهم آمادگی برای صعود به دماوند

چند فاکتور را برای صعود به دماوند باید در نظر داشته باشید و آن ها را رعایت کنید.:

ارتفاع

اگر در کوهنوردی تازه کار هستید باید بدانید که اکسیژن در قله دماوند ۵۰% سطح دریا می باشد. به همین دلیل بدن انسان باید اصطلاحا هم هوا شود. به منظور هم هوایی نیز باید در شرایط ارتفاع قرار گرفت. یکی از بهترین راهها برای ایجاد هم هوایی صعود به قلل است. از چند ماه  قبل برنامه، صعود به ارتفاعات را در لیست تمرینات خود قرار دهید. ماهانه حداقل دو بار به قلل ۳۰۰۰ و ۴۰۰۰ متری صعود کنید. این ریتم را برای ۳-۴ ماه داشته باشید تا در زمان صعود به دماوند بدنتان هم هوا باشد و ارتفاع باعث اذیت شدن شما نشود. همین صعود به قلل باعث میشود از نظر استقامت و انطباق با شرایط کوهستان نیز به حد خوبی برسید.

تمرین هوازی

به غیر از انجام برنامه های کوهنوردی در آخر هفته، ورزش وسط هفته نیز از تمرینات لازم برای صعود به دماوند می باشد. این تمرینات را حداقل هفته ای دو بار داشته باشید. می توانید از پیاده روی شروع کنید. سپس به آرامی قدری دو نیز اضافه کنید. انجام تمریناتی مانند دوچرخه سواری، تردمیل و… نیز مفید خواهد بود. این تمرین را حداقل ۴۵ دقیقه داشته باشید.

شیب و حمل بار

دو عامل مهم در صعود به دماوند شیب و حمل بار است. چند ماه قبل از برنامه حداقل هفته ای یک بار تمرینات بدنسازی انجام دهید. در این تمرینات به صورت فول بادی یا کل بدن کار کنید. به این صورت بدنتان به آرامی و تدریجی برای فعالیت در شیب و حمل کوله آماده خواهد شد. می توانید از تمرینات پا شروع کرده و سپس سایر قسمت ها مانند مرکز بدن و … را تمرین دهید.

آشنا بودن به منطقه و مسیر صعود

اگر نخستین بار است که وارد این منطقه می‌شوید، بهتر است با افرادی صعود کنید که به منطقه آشنا هستند. اگر چه در طول صعود، مسیر پاکوپ وجود دارد ولی وجود سنگ‌های ریزشی در مسیر، تغییرات ناگهانی آب و هوا و … ممکن است مشکلاتی را در طول صعود ایجاد کند.

ساده‌ ترین مسیر صعود به قله دماوند، از مسیر جنوبی می‌باشد که امکانات بهتری نیز در رینه و پلور برای کوهنوردان وجود دارد.

همراهان صعود(همنوردان)

در صعودهای گروهی چند نکته را باید متذکر شد: بهتر است دست کم یک نفر از اعضای گروه، قبلا به قله دماوند صعود کرده باشد.

در مرحلۀ آخر صعود، یعنی از آخرین پناهگاه تا قله، اگر همراهانی در میان گروه وجود دارند که نسبت به توانایی صعود آن‌ها اطمینان کاملی وجود ندارد، بهتر است از صعود نهایی خودداری نمایند تا برنامۀ دیگر افراد گروه مختل نشود؛ یا این که پیش از صعود، فردی از میان گروه برای بازگشت و همراهی با فرد یا افراد از صعود بازمانده، داوطلب شود.